Zaterdag 25 mei, een dag waar we al een paar weken naar uitkeken. Het kon heel goed zijn dat we die dag kampioen zouden gaan worden. En we wilden er ook alles aan doen om dat waar te maken. We zouden ervoor gaan, alles geven! De afgelopen weken hebben wij ons met de training gefocust op de wedstrijd. Tactieken besproken, geoefend op passen, afwerken, combineren, aannemen… eigenlijk alles wat van belang is om een goede wedstrijd te spelen.
Maar gisteren was het eindelijk zover. De dag brak aan en de zenuwen begonnen op te spelen. Niet alleen wij als speelsters voelden die spanning, maar ook onze ouders, familieleden en eigenlijk het halve dorp. Iedereen was bezig met de wedstrijd die wij zouden spelen.
Om 12:15 uur verzamelden wij als team, samen met de trainers, in de businessruimte om te lunchen. “Teambuilding”, zoals onze trainer Leon het altijd noemt. Na de lunch hebben we de opstelling doorgenomen en hebben de trainers (Leon en Ronald) ons verteld hoe we het beste konden spelen. En natuurlijk hebben we even een “oppep praatje” gehad. We waren er allemaal zo goed als klaar voor. Een tikkeltje zenuwachtig, maar klaar om te laten zien wat we kunnen en die felbegeerde titel in handen te nemen.
Vervolgens zijn we ons in het tenue gaan hijsen om daarna aan de warming up te beginnen. Maar dat ging allemaal niet zo soepel. Zo hadden we er 1 die haar voetbalschoenen was vergeten en de ander haar enkelbrace, maar gelukkig kon dat nog allemaal op tijd opgelost worden.
Tijdens de warming up verzamelden er al tientallen supporters, in de vorm van vrienden en familieleden, die ons aan kwamen moedigen. Wat vervolgens alleen maar meer en meer werd. Fantastisch om te zien. De scheids, Peter van Winsen, was al aanwezig. Dat betekende: ballen in de tas en snel allemaal opstellen om aan de wedstrijd te gaan beginnen.
HBSS mocht beginnen met de aftrap en de wedstrijd was begonnen. Iedereen stond op scherp en we begonnen gelijk met jagen. Na een paar minuten viel vanuit onze aanval al een doelpunt. Het was een assist van Joyce op Kelly die de bal via de paal in het doel maaide. Want zoals Kelly altijd zegt “NIET AAIEN MAAR MAAIEN”. Er was vreugde en blijheid, maar we beseften dat we er nog niet waren, want de wedstrijd was nog jong, en we konden nog alle kanten op. Er werd goed overgespeeld, er waren veel acties, alleen de afwerking zat er niet in vandaag. Een paar goeie schoten van Ashley wilde het doel maar niet in. Ook Charaya deed nog een poging, maar ook dat lukte niet. Terwijl Eva en Manumm als tanks stonden te verdedigen wist HBSS toch te scoren en stond het iets voor rust 1-1. Het bleef spannend! Na nog een scherpe steekbal van Carmen kon Nikki nog een schot op doel lossen maar deze ging helaas naast. Het fluitsignaal van de scheids klonk, het was rust.
In de rust werd besproken wat goed ging en wat we anders moesten doen. Er werd gewisseld en we werden klaargestoomd voor de 2e helft. Ranjaatje en een banaan er in, gas er op, en gaan. We weten dat we moeten gaan knallen. We weten dat we moeten winnen. We lopen weer terug naar het veld. Onze toeschouwers verzamelden zich ook en we werden flink toegejuicht. Het moet nu gaan gebeuren. We spelen een sterke 2e helft. We zijn scherp, spelen goed samen en we zijn fel. Zo fel, dat na een tackel een van onze tegenstanders het veld moet verlaten en niet meer verder kan spelen. De bal blijft lekker in het spel, een goede voorzet van Carmen bereikt Kelly, die voor het doel staat maar kopt de bal helaas over. Carmen komt een paar minuten later zelf nog met een schot, vlam hard, maar ook deze gaat over. Kelly maait hem nog een keer op doel maar deze word geblokt door de keepster van HBSS, die zal vast zere vingers gehad hebben. Even later geeft Kiki een pass op Kelly die de hoek inloopt, Kelly geeft hem voor op Carmen die zich tussen twee dames door wurmt en met haar verkeerde been de bal laag in de lange hoek schiet. JAAAAA HET IS 2-1, DIT IS WAT WE NODIG HEBBEN. Er wordt gejuicht, gejoeld en feest gevierd met het geluid van de toeters aan de zijlijn. Dit moet vast gehouden worden!! Er wordt weer afgetrapt door HBSS. De druk wordt goed hoog gehouden. Er wordt gestreden als leeuwinnen. Zowel de dames van NSVV als HBSS spelen fel. Er zijn veel lichamelijke duels en het gaat er soms hard aan toe. Soms zo hard dat een dame van HBSS haar enkel blesseert, toch verder wilt spelen, maar even later noodgedwongen er toch uit moet en HBSS met een dame minder moet gaan spelen. Er wordt weer vooruit gespeeld vanuit de achterhoede. Het is Eva die de bal breed geeft op Kiki. Kiki speelt de bal langs de lijn naar Kelly die naar binnen draait en een actie wilt maken. Vlak voor het doel verliest zij de bal en bereikt Nikki. Nikki twijfelt geen moment en geeft de bal een schop richting het doel. JAAAAAA JAAAA DE BAL BELANDT IN DE LINKERHOEK EN HET IS 3-1 MET NOG ONGEVEER 10 MINUTEN OP DE KLOK. HET LIJKT WAARHEID TE WORDEN!!!! Voor het eerst in de geschiedenis gaat Dames 1 van NSVV kampioen worden. Er wordt nog wat gevoetbald en na 10 minuten vindt ook scheidsrechter Peter van Winsen het welletjes geweest, hij blaast op zijn fluitje. Het is echt zo, het is waar, Dames 1 is kampioen geworden!! Toeters en gejuich klinkt vanaf de zijlijn. Er wordt geapplaudisseerd door de vele mensen aan de zijlijn. Iedereen is door het dolle, blij, trots en opgelucht. Er wordt gelachen, maar ook een traantje gelaten. Het is de ontlading, het besef wat we met z’n allen voor elkaar gebokst hebben.
Na de wedstrijd wordt er een drankje gedronken (wel meer dan 1). We zijn gehuldigd en allemaal voorzien van een medaille. De kampioensschaal wordt natuurlijk uitgereikt door onze voorzitter Arie Kruithof. En als je kampioen wordt maak je natuurlijk nog even een rondje met de “platte kar” door ons “durp”. Daarna kan er weer verder feest gevierd worden. Want ook diezelfde avond is er een feest voor de sponsoren, die het trainingskamp naar Albufeira afgelopen januari mogelijk gemaakt hebben. De avond werd vervolgd met nog veel gezelligheid……..
Namens Dames 1 en de trainers Ronald en Leon willen wij iedereen bedanken voor de support van het afgelopen seizoen. Wij zien jullie graag volgend seizoen weer!!
