De KNVB directeur Jan Dirk van der Zee komt naar onze ledenvergadering vrijdag 3 februari 2017.
Om alvast kennis te maken met Jan Dirk van der Zee zullen we de komende periode een aantal van zijn columns publiceren op onze site.
MAATSCHAPPELIJK ANALFABETISME
Fysiek analfabetisme wordt het genoemd. Kinderen die niet meer weten hoe ze een bal moeten gooien of een val kunnen opvangen zonder naar het ziekenhuis te hoeven. In Australië maken ze daar serieus werk van, merkte ik tijdens de Nederlandse handelsmissie. Met behulp van de overheid mag ieder kind in dit land meerdere sporten beoefenen. Zo kun je voetballen in de lente, wielrennen in de zomer en rugbyen in de herfst. Ook op de scholen wordt veel meer aandacht gegeven aan sport. Dit doen ze in nauwe samenwerking met sportclubs uit de buurt.
Ondertussen wordt bewegingsarmoede in Nederland op geheel eigen wijze bestreden. Niet. Sterker nog; Nederlandse jongens en meisjes beperken we liever in hun sportbeleving door ze op heel jonge leeftijd een keuze te laten maken voor één sport. Net als in het onderwijs. Waar je, voordat je goed en wel pubert, kiest voor een middelbare schoolopleiding die bepalend kan zijn voor de rest van je leven. Kennelijk vinden we het belangrijk dat kinderen vroeg leren schiften. Maar wat is er mis met een 8-jarig voetballertje dat ook wil badmintonnen, zwemmen en schaken? Waarom kan dat niet?
De antwoorden zijn ontluisterend simpel: het draait om geld en structuur. Probeer maar eens met een modaal inkomen je kinderen bij verschillende verenigingen te laten sporten. Onbetaalbaar. Bovendien overleggen sportbonden niet met elkaar als het om inroosteren van competities gaat. Alles valt in het weekend. Prettige wedstrijd voor degene die voetballen én tennissen willen combineren.
Toch is er iets meer aan de hand. Sport wordt in Australië gezien als elementair onderdeel van de ontwikkeling van een kind. Even belangrijk als de vorming op sociaal, emotioneel en cognitief vlak. Een kind dat met verschillende sporten zijn motoriek ontwikkelt, is tegelijkertijd bezig zijn geest te prikkelen. Het maakt hem ruimdenkender, creatiever en slimmer. Althans, zo wordt down under geredeneerd.
Iemand die dit veel eerder ontdekte was Pim Mulier. Hij richtte in 1889 de Nederlandsche Voetbal en Atletiek Bond op (NVAB, de voorloper van de KNVB) en was een hartstochtelijk voetballer, schaatser, hockeyer, visser en skiër. Mulier vond dat kinderen erbij gebaat waren om op vroege leeftijd meerdere sporten te beoefenen. Zo leerde je je eigen krachten en mogelijkheden goed kennen, waardoor je eerlijker, sterker en doelbewuster in het leven zou staan.
Zijn nalatenschap zouden we opnieuw moeten oppakken. Met clubs die meerdere sporten onder één dak aanbieden. Zodat kinderen laagdrempelig, zonder erbij na te hoeven denken, die sporten kunnen beoefenen die ze graag willen doen. De financiering en structuur is de verantwoordelijkheid van de bonden. Want kinderen laten kiezen voor maar één sport, zeker als je jonger bent dan twaalf jaar, is onnodig in een welvarend land. Dat heet maatschappelijk analfabetisme.
