MAATREGELEN COVID-19

Lees welke maatregelen NSVV neemt (laatste versie: 23-08-2021)

Column Leslie Snel

N.S.V.V: een nieuw tijdperk

Na een moeizame eerste competitiehelft van ons vlaggenschip, wordt er besloten door onze spelersgroep/bestuur, om niet verder te gaan met Wim van der Steene. Na een tijdperk van 2,5 jaar (degradatie van de 2e klasse naar de 3e klasse en vervolgens het mislopen van promotie tegen Groote Lindt, 5-0 thuis, 7-0 uit… trauma) is het tijd voor verandering. Er word gezocht naar een interim trainer en deze word gevonden. Ik bedoel; er worden 2 trainers gevonden. De keuze viel op een Takkenbosser en een Bliek.

De takkenbosser

De takkenbosser, die in het verleden zijn credits verdiende voor N.S.V.V. als trainer van het 2e elftal, maar vooral als speler van het 1e elftal. Hij maakte mooie jaren mee, waaronder het laatste kampioenschap in 1995. Ik herinner me de foto uit mijn vaders plakboek nog wel. Een jonge speler met een bos bloemen in zijn hand en een glimlach op zijn gezicht (en toen nog een bos haar op zijn hoofd). Hij liep volop de polonaise op het  eerste veld van S.S.S. De naam van de Takkenbosser: Ton Havelaar.

De bliek

De ander, de Bliek kennen we vooral van de jaren dat hij trainer van de A1 van N.S.V.V. was. Iemand die goed met jonge gasten kan opschieten en daardoor prima presteerde, Zo behaalde hij een top prestatie door de hoofdklasse te bereiken, iets wat nog nooit eerder was gehaald. Maar niet te vergeten was hij ook assistent trainer van het eerste elftal en hield hij ons via de nacompetitie tegen DBGC voor behoud in de tweede klasse. Dat waren nog eens mooie potjes , in een tijdperk dat Belgisch  vuurwerk nog legaal was. De naam van de Bliek is Bas Snel. Oftewel ,twee mannen van de club die de meeste jongens kennen of zelfs al eerder mee hebben samengewerkt.

Er werd gepraat en er werd gelachen maar vooral getraind. Niet de standaard partij vorm van dinsdag en donderdag zoals bij van der Steene, maar pass en trap oefeningen en positiespellen. Na een teleurstellende 7e plek eind 2015 was het de bedoeling om de weg naar boven weer te vinden en met veel geluk (stiekem als doelstelling) een periode te pakken. De eerste wedstrijd die op het programma stond was de inhaal wedstrijd tegen E.B.O.H. (wedstrijd was gestaakt vanwege een botsing tussen Melvin en Roderick). De eerste wedstrijd was gelijk een succes, 3 punten! De volgende 5 wedstrijden werden ook allemaal gewonnen, niet allemaal met goed voetbal maar aan de schoonheidsprijs heb je ook niks, het gaat uiteindelijk om de punten. Er stond weer een team. Een team dat voor elkaar door het vuur wilde gaan en de sfeer was weer optimaal. Niet alleen 1 stond weer dicht bij elkaar maar ook de kloof tussen 1 en 2 werd weer nader bij elkaar gebracht, zo debuteerde een aantal spelers van het 2e elftal ook in 1. Zelfs een debutant van 26 jaar, eeuwig talent, die jongen…

Door de overwinningen, steeg het 1e elftal op de ranglijst. De stiekeme doelstelling werd nu de feitelijke doelstelling.

Koploper ZBC’97  kwam slecht in het nieuws vanwege een erg uit de hand gelopen wedstrijd met O.S.V. waardoor ZBC’97 een straf opliep van 5 punten in mindering en 3 spelers langdurig geschorst. Ondanks deze nare gebeurtenis, was er zeker ook iets positiefs, de afstand naar de koploper bedroeg nu nog maar 5 punten…..

Op 07-05-16 werd de voorlaatste speelronde gespeeld. De stand was als volgt:

ZBC’97                 51 punten

N.S.V.V.              48 punten

S.V.S.                    47 punten

Op het programma stond de volgende belangrijke wedstrijd: ZBC’97 – S.V.S.

Bij een gelijkspel of winst voor S.V.S. zou N.S.V.V. het weer totaal in eigen handen krijgen, want ZBC’97 komt de laatste wedstrijd naar Numansdurp. Maar dan moest er uiteraard ook zelf gewonnen worden en dat werd er ook gedaan. De uitslag van ZBC’97 – S.V.S. was gunstig, 2-2. Dus dat betekende dat de Numansdurpers een week later op eigen veld, met een hoop publiek (meer dan 1000 mensen) het klusje konden klaren.

Zo ging afgelopen week de voorbereidingen van start. Er werden volop spandoeken gemaakt door de jeugdteams, het kantine personeel zorgde ervoor dat de kantine en het terras in top vorm werden klaargestoomd en er werd een groepsapp aangemaakt door Jan Korbijn, om zoveel mogelijk jeugd naar N.S.V.V. te laten komen. Er werd afgesproken om zoveel mogelijk toeters en bellen mee te nemen (helaas geen vuurwerk en fakkels, vanwege twee eerdere officiële waarschuwingen van de K.N.V.B.) naar veld 6, waar om 14:00 verzameld zou worden. Op vrijdag werden er spandoeken op gehangen met behulp van Chris van der Heiden en Michel Schelling. Je merkte aan alles dat het echt leefde binnen de club, iedereen wilde zijn steentje bijdragen. Dan zie je echt wat voor hechte club we hebben. Want wij zijn tenslotte met z’n ALLEN N.S.V.V.!

Niet alleen het 1e elftal kon kampioen worden maar ook de D4 (helaas niet gehaald maar donderdag nog een kans, dus kom allemaal ff supporten!) , het 7e (wel gelukt, gefeliciteerd) en voor het 2e elftal stond nog een spannende wedstrijd op het programma om de nacompetitie te ontlopen (niet gelukt, maar er is nog genoeg kans voor de mannen van Peter de Jongste en Loek Kruijthof, dus kom allemaal supporten! )

Al met al was er veel te winnen op deze dag.

D-day

Het zou geen slag worden net zoals D-day. Niet vanaf een afstand je tegenstander neermaaien, maar een veldslag. Zoals de slag in de Amerikaanse burgeroorlog op 14 mei enkele honderden jaren geleden bij st. Johns, van man tot man. Want een veldslag met strijd en doelpunten willen we zien.

Om 14:00 stroomde de voetbal al aardig vol met mensen. De jeugd kwam gezamenlijk van veld 6 aanlopen met een geluid van een orkaan, toeters en bellen, vuvuzela’s en er werd luid gezongen.

Na dat het 1e elftal klaar was met warmlopen en weer terug de kleedkamer in waren gegaan, werd er een erehaag gemaakt door jeugdspelers. Onder oorverdovend kabaal kwamen de spelers om 14:30 het veld op. De scheidsrechter floot voor de start en de wedstrijd was begonnen. ZBC’97 leunde eerst wat achter over terwijl N.S.V.V. vol op de aanval ging. Maar toen Leonard Bruynzeel de 1-0 maakte moest ZBC’97 wel vooruit gaan spelen, waardoor er meer ruimte kwam voor ons vlaggenschip en wat ook leidde tot de 2-0.  Wederom werd er gescoord door Leonard Bruynzeel, 2-0 was ook de ruststand.

In de 2e helft was er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht, Melvin pakte nog een goeie bal (23 gespeeld, 13 x de 0)  maar voor de rest was N.S.V.V. de boven liggende partij. Marco Van Daalen maakte er nog 3-0 van en met nog een minuut of 12 op de klok was het kampioenschap zo goed als binnen.

Tijd was om, de scheidsrechter floot af en wederom oorverdovend gejuich! Fans kwamen het veld op! Wat een ontlading! De spelers en trainers/staf vlogen elkaar in de armen en rende vervolgens naar de dijk waar Bert Mol (Kjetil Mol zijn vader) stond te kijken. Ik hoorde een hele hoop mensen praten over kippenvel, prachtig gebaar, mooi die eensgezindheid.

Ik wil graag iedereen van het 1e elftal feliciteren, wat een topprestatie van de mannen van Bas en Ton.

De vraag is nu alleen…?  Moeten we wel een nieuwe trainer? Het gaat toch goed zo?

Uiteraard werd het kampioenschap flink gevierd, tot in de late uurtjes.

Klasse gedaan mannen!

Leslie Snel

DEEL DIT ITEM

Eén reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *