Zaterdag 24 januari: N.S.V.V. A2 – SV Heinenoord A1 (0-3) 5-5
“Gaat ‘t door, óf niet?” Dát was natuurlijk dé vraag van deze zaterdag ná een nacht met winterse neerslag. In de loop van de dag werd wel duidelijk dat er alléén op kunstgras gevoetbald kon worden én dan wil je als voetbalvereniging natúúrlijk een mooi affiche waar veel publiek op af komt….kan ik héél goed begrijpen! Dé wedstrijd van deze middag werd dan ook N.S.V.V. A2 – Heinenoord A1. Zonder de (langdurig) geblesseerde Alwin Bos, die de taken van zijn vader vandaag uitstekend overnam, máár gelukkig wél wéér met Nick van der Sluijs kwamen de spelers het veld op. Omdat het zijn afscheidswedstrijd was (héél véél succes op Bonaire Nick!!) mocht laatstgenoemde deze wedstrijd zijn kunsten in de spits laten zien. Na een redelijk gelijkopgaand begin zonder noemenswaardige kansen voor beide doelen nam Heinenoord gaandeweg de éérste helft het heft in handen, wat dan ook na een klein half uur spelen resulteerde in de 0-1 voor de gasten. We bleven zéér slordig voetballen, gingen de duels véél te slap in, de passes kwamen niet óf nauwelijks aan, onnodige én té ver doorgevoerde acties….máár het allerbelangrijkste vond ondergetekende tóch wél dat er totaal géén inzet en discipline binnen de lijnen heerste. Het was dan ook niet verwonderlijk dat Heinenoord uitliep naar 0-2. Hopende op een kentering bij de basiself mocht de gehéle reservebank langs de lijn hun spieren alvast opwarmen. Helaas werd dit signaal tot méér inzet binnen de lijnen niet overgenomen, waardoor ondergetekende genoodzaakt was om nóg vóór het rustsignaal in te grijpen. Het spel bleef echter belabberd én Heinenoord liep vlak voor rust nóg verder uit naar een verdiende 0-3. In de rust op weg naar de kleedkamer was aan het roodaangelopen gezicht van ondergetekende wél duidelijk dat er in kleedkamer harde woorden gesproken zouden worden….én dat gebeurde dan óók!! De boodschap was aangekomen, want met een duidelijk andere instelling begonnen we aan de tweede helft. Uit een (wederom) goed genomen vrije trap van Nick van der Hoek was het Allard Korbijn die de stand wat draaglijker maakte: 1-3. Helaas kwamen de gasten niet veel later tóch weer op een comfortabelere 1-4 voorsprong door een doelpunt waar een luchtje van buitenspel aan zat. Onze goed vlaggende grensrechter Patrick Geene kon er niet mee leven dat dit doelpunt goedgekeurd werd en mocht van de scheidsrechter zijn vlag neerleggen. Gelukkig bleven onze “koppies” niet hangen en speelden we ná deze teleurstelling weer vol inzet en passie verder. Aanvoerder Jari Andeweg wist met een uitstekende pass Allard Korbijn te vinden die 2-4 in de netten schoot. Er gloorde weer een sprankje hoop, want Heinenoord werd over het gehele veld opgejaagd en kwam niet écht meer aan voetballen toe. Het geloof was wéér helemaal terug toen Allard Korbijn zijn derde van deze wedstrijd binnentikte: 3-4. Helaas kwam Heinenoord direct met een antwoord: 3-5. “Wás dit dan tóch dé beslissing?” Kennelijk niet, want niet veel later leek Allard Korbijn op zijn vierde doelpunt van deze wedstrijd af te stevenen, máár legde de bal onzelfzuchtig af op Ricky van Zwieten die 4-5 liet aantekenen. Wat een fantastische tweede helft!! “Zouden we dán tóch nóg een gelijkspel uit het vuur slepen ná die dramatische éérste helft?” Ricky van Zwieten werd vlak voor tijd binnen de zestien van de tegenstander neergelegd, wáárna de scheidsrechter resoluut naar de penaltystip wees. De zenuwen gierden Nick van der Sluijs door zijn gehele lichaam toen hij aanlegde vanaf de 11-meter. Zijn afscheidswedstrijd én dan deze taak op zijn schouders…. Dwars door het midden: 5-5!! Op basis van de inzet én passie die we de tweede helft toonden een tóch nóg dikverdiend punt mannen!! Volgende week FIOS uit….
