Geschreven door Dennis de Reus te Numansdorp
Als enigst kind in onbewustzijn dat hij of zij alles krijgt en in dankbaarheid ronddartelt, in een gezin dat zich het maximale kan veroorloven.
Het zonlicht opgevangen met het gezicht, alsof het een foto met perfecte belichting betrof.
Je etenswaren delend met een tjilpend musje die je zojuist oppervlakkig hebt leren kennen, maar met zijn ogen verteld dat hij je accepteerd.
Dit is misschien een beetje gay, maar zolang je dit niet giechelend doet in je roze overhemd, is dit vooroordeel verwerpelijk.
Deze voorbeelden waren natuurlijk louter om de stemming weer te geven van de afgelopen weken.
Een achtertuin in Numansdorp werd gesierd en het netvlies van de buurvrouw werd vernield door een overdadig huize Den Boer, die met hun witte kadetjes richting de zon lagen te gloreren, waarna een laag caramel vrijkwam na het uitstoten van suikerzweet. Ze hadden skitta en lagen met hun rug naar de zon om de oneerbiedigheid te benadrukken en de buitenwereld te melden dat zij onaantastelijk waren.
Maarten reed zijn autootje van de zaak in de rondte en reed in het volle bewustzijn, al wordt dat nog wetenschappelijk onderzocht, in op iedere voorganger om hun na het uitstappen een blik te gunnen die hun vertelde dat zij blij mochten zijn om de autolak met hem te delen, terwijl hij ritmisch op zijn borst begon te slaan. 
Menig automobilist droop uiteraard af, maar alleen de moedigsten wilden nog weleens een overgebleven banaan aan zijn voeten werpen om de rust te laten wederkeren. Na het afbakenen van zijn territorium nam hij weer plaats in de auto om zich te richten tot de foto van zijn 2 katten op het dashboard, “Zo doe je dat Maaikey en Molly.” Het waren de rijpe vruchten die geplukt werden van een periode die onder het kopje opwaarts valt en waardoor de pionnen van de net niet selectie blakend van zelfvertrouwen door het leven gingen. Zelfs Jafeth, die zijn uiting vond in het aanschaffen van nieuwe kledij en zijn schattige baardje liet staan. Gelukzalig is het wanneer alles op zijn plek valt, alsof je 4 op een rij speelt met je oma en je kaapt het winnende potje voor haar neus weg.
Zonder ook maar een deeltje nerveuziteit te bespeuren was er weer het verzamelritueel langs veld 2, alwaar de boys een lelijk woordgemeen leken te hebben met supporters van het 2e elftal. Het betrof de vaste plek waar het 4e zichzelf ontspande alvorens de wekelijkse wedstrijd begon onder het genot van een kopje koffie, worstenbroodje, een katertje en hier en daar een piepscheetje of het gebulder van onze leider Ron, die teveel had betaald voor de kapper. Hij kon Harry wel schieten.
Hadden de supporters van het 2e dit geweten, hadden ze waarschijnlijk direct afgedropen. Er werd hier en daar geduwd, want het hele veld stond afgeladen om een glimps op te vangen van een zegevierend 2e dat, bij winst, kampioen van de wereld zou zijn. De net niet selectie duwde niet alleen terug om hun domein op te eisen, maar in tegenstelling tot het gross van de menigte, wilden zij juist de verslagenheid in koning Peter zijn ogen zien die het 2e zag verliezen en nu ipv kampioen tout le monde, een groep jongens waren die na 90 minuten inspanning met elkaar gingen douchen..best gay als je het mij vraagt.
Leslie kwam na afloop nog even naar Kees de skippert toe voor een kleine smeekbede betreffende een plekje in de net niet selectie.
“Niet als je zo speelt.”, luidde het antwoord van Kees die erop stond dat Leslie zijn riem losliet en zijn verlies als een man zou aanvaarden.
“En Smitje kan ook mijn reet likken!”, klonk het uit de mond van Helmer die , van zijn vriendin, wat meer ruggengraat moest tonen na het incident van vorige week.
Een ieder droop af als het zweet van hun voorhoofd. Met het hoofd naar beneden om het zweet in goede banen te leiden, waren Zij al onderweg, totdat hun aftocht werd onderbroken door het geluid van wel 30 trompetten tegelijk die tot in de eeuwigheid weerklonken tussen de huizenblokken rond het voetbalterrein. Zuchtende paarden sloten de aankondiging der aantocht af. Iedereen probeerde het verschijnsel als eerste te bewonderen om, wanneer nodig, de beschrijving van het evenement te corrigeren vanuit status overwegingen. Maar de omstanders waren gezegend met hetzelfde zicht en werden verblind door de weerkaatsing op het voertuig. Ik vertel het wel gewoon, want zo schiet het niet op.
Het was een vergulde koets van aluminiumfolie, bewerkt met een gouden rand. Getrokken door wel 7 paarden waarvan er niet 1 van Dick Holster geleend was. Bovenop de koets een bakje van het zuiverste Arabische goud waar je met het juiste postuur de weg kon overzien.
De Tiraan uit Tunesië, die zijn weelde uitstraalt via zijn welgevormde lichaam, had zich vergist in de afmetingen van het bakje of uitermate lakoniek opgesteld tegenover het advies van de koetsmaker.
Pijnlijk genoeg was de Tiraan in de veronderstelling dat wolken niet bestonden en de schittering de menigte zou blijven verblinden. De zon verliet ons voor even om de ogen deze verkeerd ingeschatte situatie van de Tiraan niet te ontnemen. Duidelijk werd nu dat de Tiraan een afsprong in gedachten had die hij tot in de late uurtjes had geoefend, hij had er een loods voor gehuurd omdat hij van aanpakken weet.
Samen met zijn maîtresse Kevin, die hem toejuichde bij iedere poging, ging hij iedere keer iets hoger totdat het punt bereikt was waarop hij zich vertonen kon onder zijn burgers. Totdat de generale repetitie in rook opging…daar lag hij dan, het bakje met zijn achtergestel op straat en zijn hoofd in de modder van Rossum zijn voortuin. 
Een ieder keek met spanning uit naar wat komen ging, natuurlijk niet of Hij in orde was. Kevin die voor het echie een strikje had omgedaan, terwijl hij met ontbloot bovenlijf zijn tepels van de frisse lucht liet genieten, probeerde de heftige entrance nog te redden.
“Oeh, botergeil nja”, begon hij met zijn armen flapperend te schreeuwen. Dit deed hij om alle aandacht op hem te vestigen, zodat de Tiraan weer bij zinnen kon komen. Een groot man deze Kevin, gegroeid door klein te blijven, zelfs met zijn reeks blessureleed.
De Tiraan begon weer langzaam omhoog te krabbelen en spuugde kluiten grond uit alsof het de strottenhoofden van zijn vijanden betrof. Met het bakje nog aan zijn achterste liep hij met ongelijke passen van vermoeidheid richting de menigte.
“5 minuten, 5 minuten later had je gezegd!”, riep Helmer die iedere stilte rijp zag om zijn stem te laten gelden, terwijl hij het filmde als bewijsmateriaal.
“Mooie onderbroek ook Souli!”, werd er grinnikend geroepen door een melige Rudy. De Tiraan werd er pijnlijk aan herinnerd dat hij had besloten om zonder broek in het bakje te stappen, deels omdat dat gedeelte onzichtbaar zou blijven en natuurlijk deels omdat hij innovatief is en altijd tot het randje gaat, ook in de Keerweer trouwens(Google dat maar).
Ook de tegenstander complimenteerde onze Tunesier met zijn belabberde entrance die een perfecte uitvoering had moeten zijn van de mind state waarin het team verkeerde. Zij stonden al een half uur achter de koets te wachten en hadden nu pas besloten om maar te gaan lopen, in Piershil is “haast” zeer zeldzaam, net als bestek en tafelkleden. Ook wij besloten ons wederom te hullen in het uit tenue, terwijl Bauke op zoek ging naar Kevin die verdwenen in zijn rol op de Zomp stond te schreeuwen dat er niets te zien was en dat hij botergeil was.
Eenmaal compleet op het veld probeerden wij onze focus terug te krijgen, totdat wij Piershil 12 een huddle zagen doen. Daar gaat je concentratie en iedereen moest eerst even een boompje opzoeken om te plassen. Aad je kwam ook eindelijk aangehobbeld om de wedstrijd te begeleiden.
Al snel werd duidelijk dat Piershil de huddle alleen gezellig vond, want het deed het spel niet ten goede. Een actie van Jafeth die de bal keurig teruglegde op Dennis, die de bal nog bijna naast weet te werken maar toch voor de 1-0 zorgt is een gepaste opening van perfectie op voetbalgebied.
De NSVV4 show kon beginnen. Het is Dennis met zijn fameuze passeerbewegingen die de Piershilse verdediging aan banden legt en weet de bal voor te geven op Rudy, die tekent voor de 2-0.
Kees maakt er ook nog 3-0 van en het wordt spontaan 2 graden warmer. NSVV4 ziet niet alleen licht aan het einde van de tunnel, neen, het is de tunnel uit en loopt in het volle licht. NSVV4 bevindt zich niet meer in de regen, maar laat zich opwarmen door zonneschijn en Nellie.
SSS is next! KOM OP DAN!
Rollater negers
