Hoe kon dit toch gebeuren?
Poeh, dat is een vraag die zo vaak door mijn hoofd heeft gespeeld. Na de beruchte wedstrijd tegen Groote Lindt waren we lam geslagen, dit had niemand kunnen bevroeden. Ja, als je mijn stukjes nog eens terug leest is het wel iets wat op de loer lag, maar dat het zo bizar zou eindigen had niemand durven voorspellen. Eerlijk is eerlijk; op de manier waarop de na-competitie werd aangevangen en 3 van de 4 wedstrijden werd gespeeld werden sommige woorden en stellingen wel gelogenstraft. Maar dat het dan alsnog zo eindigt is super zuur en zeer moeilijk verteerbaar, zeker voor alle mensen eromheen die ons zo hartstochtelijk op alle manieren hadden gesteund.
Nee, het had niets te maken met onderschatting maar ga je toch een wedstrijd misschien anders in als je met 5-0 de 1e pot wint. Wat het echt was laat zich niet raden maar moet worden verteerd. Dat verteren begon op de Donderdag na de beruchte wedstrijd waarbij we nog 1 maal voor het zomer reces bij elkaar zijn gekomen om dingen uit te spreken tegen elkaar en ‘hoe moeilijk ook’ een weg zien te vinden op weg naar het nieuwe seizoen. Die avond heeft iedereen zijn zegje kunnen doen en na 1,5 uur is ook het bestuur aangeschoven om hun ook deelgenoot te kunnen maken en hun zegje te laten doen. Vooropgesteld dit doet niemand expres maar als dan toch zoiets traumatisch gebeurd moet er op zijn minst lering uit worden getrokken, en eventuele verwijten moeten van tafel anders kun je niet door en slaat bij het minste of geringste de vlam in de pan. Dit is gebeurd en het werd een openhartig gesprek waarbij een ieder het vertrouwen naar elkaar heeft uitgesproken. Na afloop werd een ieder toch nog een prettige vakantie gewenst, hoe moeilijk dat voor sommige ook was. Bij mij kwam het op de een of andere rare manier pas een paar weken later heel hard binnen, en kreeg ik de beelden en de gedachtes een tijdje niet uit mijn hoofd. Ook omdat je elkaar niet ziet waarschijnlijk en ook omdat je weet dat je weer een hele tijd moet wachten op zo een unieke kans. Anyway, ook bij mij is alles gezakt en zijn we verder gegaan, net als jullie allemaal met de orde van de dag. Er zijn zat ergere dingen in het leven en alles gebeurd met een reden houd ik me maar voor.
Nieuw Seizoen, Nieuwe kansen
Feyenoord is uit beeld, weer veel derby’s, een jonge groep die weer een jaartje ouder is (en veel wijzer hopelijk) en nieuwe versterkingen moeten dit seizoen gaan maken. Van ’s Gravendeel kwam over Michael Nijssen, van GOZ Leonard Bruynzeel en na lang blessure leed is Merril Kross van Piershil over gekomen na 3 jaar niet te hebben gevoetbald. Zeker de eerste 2 zijn basis versterkingen en zorgen voor de zo gewenste ervarings balans waarnaar het technische hart heeft gezocht. Ook kon na een jaar met blessures Peter-Jan Cazander weer voorzichtig aansluiten en is Roderick Bekker terug van zijn buitenlandse studie afwezigheid. Kjetil Mol is momenteel de enige die in de lappenmand zit na een knieoperatie waarbij een stukje van zijn kraakbeen is verwijderd, maar op het moment van schrijven hervat hij weer zachtjes de training met onze Adri. Kortom; no excuse to loose. En met deze Engelse waarheid gaan we dit seizoen in. Tuurlijk ligt de focus daarop en tuurlijk zet iedereen een extra stapje tegen ons na het debacle van vorig jaar! Maar deze groep is er klaar voor. Het zal nog steeds met vallen en opstaan gepaard gaan (dat is voetbal) maar feit is dat de koppen fris zijn en de taak duidelijk! Tot volgende maand.
Een nieuw jaar en nieuwe kansen!
Casper Bleijenberg
Leider 1e elftal NSVV
