Mijn laatste column van het jaar. Aan het terugblikken en vooruitkijken doe ik nog niet aan. Dat vind ik speciaal voorbehouden aan de nieuwjaarspeech op 7 januari. Natuurlijk hoop ik dat het druk is, maar zoals gewoonlijk zal mijn 1e column voor het nieuwe jaar bestaan uit deze nieuwjaarspeech.
De discussie over het nieuwe kunstgrasveld behoef ik nu niet te voeren, want het is simpelweg afwachten op de uitkomsten van de het onderzoek van het RIVM en de daaruit voortvloeiende maatregelen vanuit KNVB. Van daaruit kunnen wij ook onze positie gaan beoordelen. Wel krijg ik af en toe reacties van ouders of het verantwoord is om onze kinderen op het kunstgrasveld te laten trainen en spelen. Daar proberen wij individueel zoveel mogelijk een reactie op te geven. Feit blijft dat wij niet altijd kunnen voorkomen dat onze jeugdspelers op het kunstgrasveld trainen of spelen. Daarmee volgen we het advies van de KNVB op en daarnaast geloven wij dat het voor de korte termijn geen gevaar voor de gezondheid oplevert.
Wat ik langzamerhand wel lastig vind aan mijn column is, dat het doordat het op onze website staat voor iedereen toegankelijk is. Iedere maand merk ik ook, dat de column door de ( lokale) media wordt gelezen. Hierdoor mis ik toch wel eens de privacy om eens ongezouten je mening te geven ( wat een column juist ook wel eens leuk maakt). Daar moeten we voor het komende jaar iets aan gaan doen en dat ga ik dan ook bespreken met de communicatiecommissie. De nieuwsbrief zal daar een belangrijke rol in spelen, omdat je ook wel eens iets wilt delen met je leden, die niet voor derden bestemd is.
Een van de onderwerpen, die ik in dit verband wel eens zou willen bespreken is hoe onze actieve leden zich soms gedragen bij het afzeggen van wedstrijden of anders gezegd, hoe makkelijk dat ze afzeggen. Ik zit in de aanvoerders app en wekelijks maak ik mee, dat de aanvoerders van lagere elftallen al op woensdag beginnen met appen om hun elftal op orde te krijgen, omdat er weer veel afzeggingen zijn. Dat is op zich vreemd, want de meeste lagere elftallen hebben selecties, die soms wel uit 20 man bestaan. Deze aanvoerders verdienen respect, maar ik begrijp niet dat binnen de elftallen de notoire afmelders niet harder worden aangesproken. Desnoods zet je ze maar eens buiten het elftal, want schijnbaar tolereren we met zijn allen een soort van vrijblijvendheid, die wel de elftallen kunnen duperen zonder dat er iets van gezegd wordt. Natuurlijk zijn er ook afzeggers met geldige redenen of duidelijke afspraken binnen het elftal ( continuewerk bv), maar over die afzeggers heb ik het niet, maar over die afzeggers die moeten gaan winkelen of gewoonweg geen zin hebben om laat te voetballen, dan wel nog 100 andere smoezen hebben. Ik hoop, dat er vanuit de elftallen eens een goed gesprek met deze leden wordt aangegaan. Het zal veel mensen een hoop werk schelen.
Hetzelfde verhaal kun je vertellen over scheidsrechter voor senioren elftallen. Iedere week is het weer een gedoe om scheidsrechters te krijgen voor deze elftallen. Men verwacht soms van NSVV dat ze er gewoonweg zijn, maar wij kunnen ook geen blik met scheidsrechters open trekken. Gelukkig heb ik wel het gevoel, dat het respect voor scheidsrechters duidelijk is toegenomen. Maar we zullen creatief moeten zijn om het aantal beschikbare scheidsrechters weer te laten toenemen. Sommige leden gedragen zich niet meer als lid, maar vinden dat ze als klant behandeld moeten worden door NSVV. Ouders van jeugdleden ( de vele goede hoeven zich niet aangesproken voelen) vertonen ook dit gedrag. NSVV moet maar een trainer vinden en moet maar zorgen dat er leiders van elftallen zijn. Wij zullen als bestuur iedereen moeten overtuigen, dat we als NSVV alleen een goede organisatie kunnen neerzetten als we ons houden aan de slogan: NSVV zijn wij met zijn allen. Ik denk dat we in het nieuwe jaar hieraan toch weer een vervolg moeten geven met bijeenkomsten, ondanks dat het anderhalf jaar geleden is doodgebloed. Wij komen hier in het nieuwe jaar op terug.
Mijn laatste column van het jaar wil ik afsluiten met positief nieuws. Op de site en in de krant hebben jullie al kunnen lezen dat wij het contract met ons trainersduo Bas Snel en Ton Havelaar met een jaar hebben verlengd. Het verlengen van het contract was een fluitje van een cent. Spelers zijn tevreden, bestuur is tevreden en daarnaast hebben Ton en Bas na een jaar nog steeds een hoge gunfactor bij de supporters. Omdat Bas en Ton ook nog graag een jaar doorgaan, was de verlenging snel een feit. In de overwegingen bij de Technische Commissie speelt niet alleen de goede resultaten over geheel 2016 een belangrijke rol. Wat ook mee speelt is dat onze eigen talenten zich goed ontwikkelen en dat er rust is rond het elftal. Het elftal is weer een elftal en heeft ook weer uitstraling naar buiten. Daardoor blijkt een uit nood geboren oplossing ineens een gouden greep te zijn. Bizar eigenlijk, want als Ton en Bas bij een vacature gesolliciteerd zouden hebben naar de functie, dan hadden we toch waarschijnlijk voor de veilige oplossing gekozen en een trainer van buiten aangetrokken. Dat deze “noodconstructie ”zo goed blijkt te werken, moet ons als bestuur te denken geven, dat oplossingen soms dichter bij huis zijn als dat we denken en het dan ook meer in de eigen gelederen moeten zoeken. Persoonlijk ben ik er erg blij mee, omdat het met mannen van de eigen club toch makkelijker communiceert dan met trainers van buiten. Het zijn geen passanten en daarin schuilt ook wel weer het gevaar voor de toekomst. Omdat het geen passanten zijn, moeten we goed blijven communiceren en evalueren of de huidige constructie goed blijft werken. Voorkomen moet worden dat er frustratie en ergernis ontstaat en je elkaar niet meer recht in de ogen kan kijken. Dat is moeilijker dan je denkt, maar gelukkig zijn we dat met ons allen bewust. Gelukkig staan voor nu alle seinen op groen en hebben we het in tegenstelling tot andere jaren sneller geregeld dan veel collega verenigingen. Voordeel is ook, dat we nu in de winsterstop kunnen gaan nadenken over de verdere invulling voor het komende seizoen.
Dat was het dan voor dit jaar. We gaan de winterstop in en is er voor een aantal weken een doorbreking van het wekelijkse ritme en dat is op zich altijd wel lekker. Kan iedereen zich gaan richten op de feestdagen. Ik wens iedereen dan ook hele goede feestdagen toe en wat mij betreft teken ik ervoor, dat 2017 net zo verloopt als 2016. Tot volgend jaar.
Arie Kruithof
