Vorige maand sloot ik af met de woorden: Volgende maand kan ik vertellen of het echt een feestmaand is geworden. Gelukkig kan ik het antwoord bevestigend beantwoorden. Maar zoals ik het geregeld binnen NSVV uitdruk: “bij NSVV gaat niets van zelf en ook nu weer niet. Het 1e elftal moest wachten op de uitslag van VVOR voordat het wist dat ze periodekampioen waren geworden. Jammer want het is veel leuker om het na het laatste fluitsignaal te zijn, wetend dat je het bent geworden en je dan over kan geven aan een feestje op het veld. Het 2e elftal werd gelukkig vorige week wel kampioen, nadat het een week eerder fout was gegaan na een nederlaag. Vorige week leek het weer te mislukken. Een gelijkspel leek niet voldoende te zijn en sippe, verdrietige en teleurgestelde gezichten in de kleedkamer. De veel meegereisde supporters waren al vertrokken, totdat het zeer zeer onverwachte bericht kwam, dat de concurrent een 3-0 voorsprong had verspeeld. Een scenario, dat je alleen in een boek verzint, maar het feest was er niet minder om. Terecht, vind ik, want het is bereikt op eigen kracht en in alle rust binnen het elftal is deze titel tot stand gekomen. Het 1e elftal gaat op voor de periodetitel en zal moeten bewijzen dat ze op scherp staan, hetgeen in de laatste 5 weken na het behalen van de periode titel niet meer nodig was.. Ik maak me daar een beetje zorgen over, want het is een scenario ( verslapping na een periodetitel), die je ieder jaar bij andere clubs óók terugziet en dan is het moeilijk terug te draaien als het er weer echt om gaat. Spelers hebben mij verzekerd dan ik mij geen zorgen behoeft te maken, dus daar vertrouw ik dan maar op. Ook nu weten we weer in de volgende Van de voorzitter hoe het is afgelopen en of mijn bezorgdheid terecht was.
Door de periodetitel en het recht om daardoor mee te doen aan de nacompetitie kom het toch al drukke programma van de seizoen afsluiting in het nauw. We willen voorkomen, dat het bedrijventoernooi en de afsluitende familiedag op halve kracht gehouden moet worden, omdat de nacompetitie nog niet is afgelopen (wat we natuurlijk hopen). Op de affiches op de voetbal hebben jullie al kunnen lezen, dat alles met een week is verplaatst, wat betekent, dat het seizoen pas op 20 juni wordt afgesloten. Dat is pas anderhalve week na de paardenmarkt, terwijl het vroeger als mijn geheugen mij niet in de steek laat al voor de paardenmarkt het seizoen werd afgesloten. Op kousenvoeten zijn we inmiddels twee weken opgeschoven en wordt de zomerstop wel erg kort. Maar uiteindelijk is het de beste oplossing en kom geen van de evenementen in de knel, hoewel het wel weer allemaal veel voorbereiding vraagt.
Oh en dat mag ik niet vergeten, de E1 is ook kampioen geworden en zij zullen dus op de familiedag gehuldigd worden. Daarnaast zijn er nog enkele andere jeugdteams volop in strijd om promotie, dan wel om het kampioenschap en dat is de laatste jaren wel eens anders geweest bij NSVV. IK hoop, dat er tijdens de familiedag veel elftallen bij mij langs komen!!! Door een aantal leden werd er aan mij gevraagd om dit ook te vermelden in mijn column. Dan had ik het niet alleen maar over het eerste en gaf ik ook eens blijk van mijn belangstelling voor andere teams.
Dit verzoek en de daarop volgende discussie vond plaats rond de prestart van de vrijwilligersavond: Wij zijn met z’n allen NSVV. Vanuit het bestuur is er een initiatief opgestart om (nog ) meer vrijwilligers bij NSVV te betrekken. Vooropgesteld bij NSVV is het niet slecht geregeld en hebben we nog steeds een groot aantal gemotiveerde en enthousiaste vrijwilligers. Als je dat vergelijkt bij andere verenigingen, dan hebben we niets te klagen en moeten we eigenlijk heel trots zijn. Maar daar zit ook het dualisme van het vraagstuk. De zoektocht naar en het betrokken houden van vrijwilligers blijft een voortdurend actueel onderwerp, waarin we niet mogen verslappen en dus hoog op onze agenda blijft staan, want:
- Het gevoel bestaat, dat steeds uit de zelfde vijver van vrijwilligers gevist moet worden;
- De kantinecommissie zich toch zorgen blijft maken over de bezetting in het volgende seizoen
- Ondanks veel initiatieven blijft de onderbezetting bij het wedstrijdsecretariaat bij de jeugd bestaan en heeft niemand zich aangemeld op onze oproepen.
Om die reden heeft het bestuur het initiatief genomen om een vrijwilligersavond te organiseren onder de inspirerende leiding van Huub van der Meer als onafhankelijk voorzitter. De 1e avond was een eerste aanzet met alleen commissieleden. Bedoeling is om dit een vervolg te geven, waarbij ook niet vrijwilligers worden betrokken, want daar gaat het uiteindelijk om. Een vereniging als NSVV kan niet zonder vrijwilligers, het is het cement van de vereniging. Als er teveel vacatures ontstaan in de commissies, als we vrijwilligerswerk moeten gaan afdwingen dan komen we als NSVV in een negatieve spiraal. Dit zal dan echt ten koste gaan van de sfeer op de vereniging, maar ook aan een mindere kwaliteit van onze dienstverlening aan de leden en daarmee ook aan de identiteit van onze vereniging. Zo kom je in een negatieve spiraal, waarover heel veel verenigingen inmiddels heel veel kunnen vertellen.
De eerste avond was natuurlijk even wennen en het was een discussie van gelijkgestemde, maar naar mijn mening toch al erg nuttig. We hebben het er vaak over, dat eigenlijk alles bij NSVV al goed geregeld is, maar waar zitten dan voor NSVV de verbeterpunten? Hoe kunnen we meer mensen bij NSVV betrekken? We hebben een duidelijke strategie, die pas nog is geactualiseerd, we zijn financieel gezond, we groeien in ledental en zijn overzichtelijk gestructureerd in commissies. Dus wat is het probleem ? Onze tekortkoming kwam als conclusie uit de discussie dat we te weinig aandacht besteden aan onze cultuur. Dan wordt het altijd moeilijk vind ik. Cultuur wat is dat en kun je het benoemen? Het leuke van de avond was naar mijn mening, dat dit lukte. Dat ga je pas beseffen als je later nog eens over de inhoud van deze avond nadenkt. Voor dat je het weet kom je als het over cultuur gaat terecht in een mengeling van vaagheden en heb je hogere wiskunde nodig, die voor de normale mens niet is te bevatten, om tot een oplossing te komen. Dat was het grote pluspunt van deze vrijwilligersavond. Het geeft het bestuur concrete handvaten om met het aspect cultuur binnen NSVV aan de slag te gaan. Aan mij dus de uitdaging om hier kort samen te vatten, waar het bij het cultuur aspect voor NSVV om gaat. Ik zal het proberen om het in een aantal stellingen, zoals die aan bod zijn gekomen op de discussieavond:
- NSVV is toch wel een in zich zelf gekeerde vereniging, wat voor nieuwe leden, dan wel minder betrokken leden een drempel kan zijn om zich als vrijwilliger bij NSVV aan te melden.
- Je kunt veel communiceren met je leden via de nieuwsbrief, website, mijn column of persoonlijke brieven, maar het gaat erom dat je de leden gewoon face to face aanspreekt ( Toch wel leuke vaststelling in deze digitale wereld waarin wij leven);
- Vrijwilligers moeten niet als eilandje functioneren maar meer als een integraal team functioneren, hetgeen de samenhorigheid en het plezier ten goede;
- Vrijwilligers moeten elkaar naar de andere leden toe elkaar meer verdedigen in plaats van elkaars functioneren ter discussie te stellen ( ik denk herkenbaar bij veel vrijwilligers!!)
- Er voor zorgdragen, dat de vooroordelen over commissies, bestuur e.d. binnen een vereniging worden weggegnomen door transparanter te zijn;
- Duidelijkere afspraken maken en zich daar ook aan houden( niet mijn sterkste punt weet ik uit ervaring)
Wat wij nu bedoelen met cultuur, wil ik verduidelijken met een eigen voorbeeld en waar ik regelmatig mee wordt geconfronteerd. Mij wordt “verweten” als voorzitter teveel met het 1e elftal bezig te zijn. Maar gisteren kwam ik terug na een slechte en verloren wedstrijd van het 1e, om nog een pilsje te drinken na alle plichtplegingen in de bestuurskamer van de tegenstander. Voordat ik echter een slok kon nemen, werd ik geconfronteerd met een elftal, die ter verantwoording geroepen moest worden, discussies met ouders en jeugdleden die naar huis gestuurd moesten worden. Na deze discussies in en buiten de kantine geslecht te hebben ben ik na het drinken van een biertje naar huis gegaan om op zondagochtend weer netjes mijn stukje te schrijven omdat je de afgesproken dead line moet halen. Het eerste zien veel leden wel, het andere niet en daar gaan naar mijn mening de misverstanden ontstaan.
Tot volgende maand
Arie Kruithof
