Competitiewedstrijd NSVV – GHVV’13
Ruststand : 3 – 0
Eindstand : 9 – 0
Naam:
Lucas Hagoort
Wat zei de trainer tijdens de voorbespreking?:
De trainer vertelde de spelers wie waar moest gaan staan, en daarbij ook hoe GHVV’13 de vorige wedstrijd speelde.
Hij legde de tactiek uit van GHVV’13 van de vorige wedstrijd tegen hun, die we destijds met 5-0 hadden gewonnen.
De spelers moesten van plaats wisselen wanneer GHVV’13 een andere tactiek gebruikte als de vorige wedstrijd.
Ze moesten ervoor zorgen dat ze er zeker in de eerste minuten van de wedstrijd er vol op moesten zitten, zodat het kampioenschap deze dag behaalt kon worden.
Wie is je favoriete speler van N.S.V.V. 1?:
Yoeron vd Ree
Wie vond je vandaag de beste speler van N.S.V.V. 1?:
Koen Witsiers
Was de trainer na afloop van de wedstrijd tevreden?:
Ja, en met hem vele andere.
Vind je dat de scheidsrechter goed heeft gefloten?:
Ja
Wat vond je van de wedstrijd van N.S.V.V. 1?:
Als eerste vond ik het best spannend om met zoveel publiek en daarbij nog eens vuurwerk, alle andere kinderen als erehaag en dan met de wedstrijdbal naast de scheidsrechter en de spelers het veld op te lopen.
Aan het begin van de eerste helft kregen we veel kansen, maar er werd maar geen doelpunt gemaakt die telde.Toen eenmaal het eerste doelpunt erin ging, rende we het veld op en vierde we deze goal met de supporters, de druk was eraf en het was 3-0 met de rust.
Ik tikte met de reservespelers met plezier de bal rond met de rust, dit kon niet meer misgaan, dacht ik.
De andere spelers kwamen weer het veld op en wij namen weer plaats op de bank.
De tweede helft speelde we steeds beter, en vulde elkaar goed aan over het hele veld.
We schrokken wel toen er een botsing was met een speler van GHVV’13 en Koen.
Gelukkig was Menno er snel bij om naar de speler van GHVV’13 te kijken, hij werd gewisseld en Koen zijn hoofd werd ingepakt.
Mitchel en Koen konden elkaar steeds beter vinden en zo kwam er de ene kans na de andere.
4-0, 5-0, 6-0, alle spelers bleven de drive houden, tot de scheidsrechter afblies en de teller op 9-0 bleef staan.
Iedereen stond langs de lijn om op het veld te rennen naar de spelers, de scheidsrechter floot af en het feest barste los.
Iedere speler werd apart gehuldigd in de kantine op een grootse wijze, ook ik mocht mee in de 
feestelijkheden.
Daarna op een platte kar door het dorp, waar we allemaal gereden hebben weet ik niet meer, maar wat was dit gaaf.
Daarna was er nog eten, waar de spelers, trainers en begeleiders nog werden toe gesproken door de voorzitter, die ze ook nog eens in het zonnetje zette.
Daarna ging ik moe maar voldaan naar huis, waar ik op mijn gemakje even bij kon komen van al dat moois wat me deze dag is overkomen.
Allemaal heel erg bedankt voor deze mooie dag, een belevenis om nooit meer te vergeten.
Groeten Lucas Hagoort.
