Het kom niet veel voor als bestuurder en voetbalsupporter, maar de laatste weken zitten we als NSVV in een positieve flow. Een echte voetbalsupporter weet dat je dat moet koesteren, want ze komen niet zoveel voor. Er is altijd wat aan de hand bij een voetbalclub en de positieve flow kan ook zo weer over gaan. Waar is die positieve flow dan op gebaseerd? Op de eerste plaats op de sportieve schwung, die er ineens bij het 1e elftal is. Maar ook het 2e elftal, die zich toch tegen de verwachting in goed staande houdt in de sterke1e klasse. Daarnaast een mooi aantal jeugdelftallen, die in de komende weken kampioen kunnen worden. Maar niet alleen sportief, ook op andere terreinen gaat het momenteel voor de wind. Het 1e grote jubileumfeest was heel erg geslaagd en met de Gemeente gaan we in gesprek om te kijken hoe we onze krapte aan wedstrijd en trainingsfaciliteiten kunnen oplossen. Misschien is het de goden verzoeken om zo openlijk je tevredenheid uit te spreken, maar ach het is het begin van de lente en dan mag je toch ook wel eens de positieve energie delen met je leden. Het kan volgende maand weer anders zijn, maar nu pakken ze het ons even niet af.
De prestaties van het eerste elftal zijn opmerkelijk. In de eerste seizoenshelft was het allemaal kommer en kwel. Veel blessures, geen team en alsmaar mindere resultaten. De trainingswissel is goed uitgepakt met eigen jongens van de club als trainer. De gunfactor die ze zoals ze het zelf zeggen binnen de vereniging hebben, wordt echter ook omgezet in klinkende prestaties. 10 wedstrijden ongeslagen, waarbij maar twee keer werd gelijk gespeeld. Alleen tegen Schoonhoven bestond het gevoel dat we twee punten hebben weggegeven. 3 goals maar tegen in deze 10 wedstrijden, dat is ook opmerkelijk. Natuurlijk het blessureleed en de schorsingen, die we voor de winterstop wel hadden zijn er nu niet meert. Maar het een heeft met het andere te maken. Wat mij zo tevreden stemt is dat ik gisteren in de bus na de mooie en zware overwinning op Sparta Amateurs de overwinning met elkaar zag vieren als een team. Dat stemt mij hoopvol. Nog vier wedstrijden voor het einde van de competitie doen we nog volop mee in de strijd om het kampioenschap. Ook in deze strijd zat het ons niet tegen. De huidige koploper is door de puntenaftrek na de wantoestanden in Oud Beijerland ook weer in het vizier gekomen. 17 mei staat als laatste wedstrijd van de competitie op het programma NSVV- ZBC’97, de huidige nummers 2 tegen 1. Het zou wel eens een ongelofelijke apotheose kunnen worden van het voetbalseizoen. Zet deze datum in je agenda !!! Hoewel er eerst nog drie zware wedstrijden volgen. Het zijn allemaal finales, want puntverlies kunnen we ons denk ik niet meer permitteren. We kunnen er niet meer omheen: We moeten vol gaan voor het kampioenschap!!!!
Kampioen worden of terug promoveren naar de tweede klasse in ons jubileumjaar zou natuurlijk een prachtige mooie samenloop van omstandigheden zijn. Worden we geen kampioen, dan hoop ik dat we wel kunnen zegen, dat we het jubileum goed hebben gevierd. Het eerste grote jubileum schuurfeest met een gaaf optreden van de Euro’s was bijzonder geslaagd. Hoge opkomst, ordelijk verloop en veel complimenten achteraf zorgden ervoor dat alle inspanningen van de werkgroep niet voor niets zijn geweest. Want ook dit jubileumfeest werd weer volledig door vrijwilligers gedragen. 15 vrijwilligers hebben belangeloos vele uren energie gestoken om deze avond tot een succes te maken. Als NSVV moeten we hier bijzonder trots op zijn. Op maandag stond er een column van Rob Jacobs in de krant over de verenigingscultuur van voetbalploegen uit de polder. Althans dat veel ploegen deze identiteit opgeven ten faveure van de sportieve ambities door jongens van buiten te lokken met de portemonnee. Rob Jacobs (of hij nu de persoon is die dit mag zeggen, betwijfel ik wel) ageerde hier tegen en zijn column sprak mij wel aan. Het was een bevestiging van ons beleid. De verenigingscultuur/identiteit gaat voor alles. Natuurlijk streven we sportieve ambities na, anders zou ik geen voorzitter meer willen zijn. Maar het moet wel in overeenstemming zijn met onze verenigingscultuur. Het duurt dan wel langer voordat je ook daadwerkelijk succes bereikt en de absolute top bereik je er niet mee, maar het is wel veel meer waard en gebaseerd op duurzaamheid. Het terug naar de basis wat we naar de winterstop prediken viel hiermee op zijn plaats. Misschien wordt mijn tevredenheid wel verklaard doordat de sportieve prestaties en het geslaagde jubileumfeest meer met elkaar te maken hebben, dan dat wij denken.
In mijn column van vorige maand heb ik volledig besteed aan de aanloopproblemen bij het meisjes/dames voetbal. Ik heb toen aangegeven, dat we als bestuur de dialoog op moeten zoeken met de damescommissie en de trainers/leiders/ ouders van de dameselftallen (althans een delegatie daarvan). Die dialoog hebben we opgezocht en de gesprekken zijn in een positieve maar ook constructieve sfeer verlopen. Niet dat je alle haarscheuren ineens zijn oplost, maar er zijn wel een aantal praktische afspraken gemaakt. We gaan werken in de aanloop naar het nieuwe seizoen aan de volgende punten:
- Betere communicatie door een structuur na te streven die vergelijkbaar is met het mannen en jongens voetbal. Dus met een Commissie damesvoetbal (is er al een jaar trouwens), een technisch coördinator en een aanspreekpunt, zoals de senioren die bijvoorbeeld hebben in Ben Prooij;
- Duidelijke regels m.b.t. gebruik van trainings- en wedstrijdvelden en dan vooral in winter en bij slecht weer;
- Formuleren maar ook nastreven van sportieve ambities, vooral bij meer teams per categorie waar je ook kan gaan doorselecteren;
- Begrip voor elkaar. De toon maakt de muziek. Het afwijken van regels als de omstandigheden daar om vragen. Dat geldt over en weer !!
- Inspanningen van bestuur om bestaande knelpunten in trainings- en wedstrijdvelden op te lossen.
Met dit laatste aandachtspunt kom ik vanzelf bij een knelpunt, die ik altijd positief heb geformuleerd. De sterke groei van ons ledenaantal leidt ertoe dat we steeds meer problemen krijgen om iedereen de optimale trainingsfaciliteiten te bieden. Ook alle wedstrijden op zaterdag op fatsoenlijke tijdstippen spelen, zou wel eens een groot probleem kunnen worden in het nieuwe seizoen. Twee en een half jaar na de afronding van de renovatie van ons sportcomplex, moeten we met urgentie gaan nadenken over de uitbreiding van onze trainings- en wedstrijdfaciliteiten. Overigens wordt de groei niet alleen veroorzaakt door het damesvoetbal, maar ook doordat het mannenvoetbal om allerlei redenen nog steeds blijft groeien.
Ik heb er altijd makkelijk over gedaan, omdat knelpunten door ledengroei naar mijn mening worden veroorzaakt door een positieve ontwikkeling. Tijdens de laatste bestuursvergadering kwamen we toch hard op de grond neer (althans in ieder geval ikzelf). Door cijfers onderbouwt moesten we vaststellen dat in het volgende seizoen een ledenstop helaas niet meer onbespreekbaar is als er geen maatregelen worden genomen. Als ik iets niet wil, dan is het een ledenstop (denk hierbij ook voor de gevolgen voor de lange termijn). Dus dan is er naar mijn mening sprake van urgentie om tot oplossingen te komen.
Deze urgentie heeft ertoe geleid dat we met de Gemeente in gesprek zijn gegaan. Die waren ook verrast en hadden er geen rekening mee gehouden dat zo kort na de renovatie wij weer aan de deur zouden staan. Financieel heeft de Gemeente hier geen rekening mee gehouden. Als je het eerlijk beschouwt moeten we dat ook kunnen begrijpen. De Gemeente onderkent het belang van NSVV in Numansdorp en zijn wel bereid om met ons in gesprek te gaan. Maar let wel: in de begroting is er geen geld opgenomen om ons te ondersteunen. Wel willen ze meedenken. Eén ding is duidelijk, we zullen creatief moeten zijn. NSVV zal zelf financieel moeten bijdragen en we zullen vooral creatief naar alternatieven moeten zoeken om onze knelpunten op te kunnen lossen. Om dit te kunnen doen, heb je vooral positieve energie nodig. En dat is wat we momenteel juist nu hebben door de huidige gang van zaken bij NSVV. Zo komt alles weer bij elkaar.
Tot volgende maand
Arie Kruithof
