MAATREGELEN COVID-19

Lees welke maatregelen NSVV neemt (laatste versie: 23-08-2021)

Van de Voorzitter – oktober

Een beetje late “van de voorzitter” dit keer. Maar omdat ik er trots op ben, dat ik tijdens mijn voorzitterschap nog nooit een maand heb overgeslagen om mijn column te schrijven,  op de valreep dus alsnog mijn bijdrage voor oktober ( in november). De reden van het late tijdstip heeft twee oorzaken. Voor het eerst dreigde mijn werk mijn vrije tijd zodanig te beperken, dat mijn vrijwilligerswerk bij NSVV in het gedrang kwam. Twee hoofdpijn dossiers ( zoals ik het intern bij Triple zelf noemde) slurpte mijn energie op en dan kom je er opnieuw achter, dat vrijwilligerswerk niet vrijblijvend is. Ook bij NSVV gaat het werk gewoon door, dus was het soms echt marchanderen met de tijd om mijn werk en NSVV ( en natuurlijk ook mijn vrouw) tevreden te stellen. De dossiers zijn gelukkig grotendeels opgelost ( in ieder geval voorlopig), zodat er weer een goed evenwicht kan ontstaan tussen mijn werk, NSVV en mijn privacy.

Een tweede reden is, dat jarenlang Bas Snijders als hoofd van de communicatiecommissie mij erop attendeerde, dat de dead line van de Spetter of de nieuwsbrief rap naderde en of ik mijn column wilde inleveren. Bas is zoals ik in mijn vorige column al vermeldde gestopt met de communicatie commissie en dat gold ook voor de meeste leden van deze  commissie, zodat deze commissie op zijn Hollands gezegd op zijn reet lag. Eind september attendeerde ik jullie erop en  onderstreepte het belang van een goed functionerende  communicatie commissie. 9 van de 10 problemen bij NSVV worden uiteindelijk volgens de betrokkenen geweten aan het containerbegrip communicatie. Gelukkig hebben we voor de communicatiecommissie nieuwe leden gevonden en gaat de commissie geleid worden door een 21 jarige benjamin, Samuel Kraak. Daarnaast bestaat de commissie uit nog enkele zeer jonge leden, zodat ik als senior dacht, als dat maar goed gaat. Maar in mijn denken en het bespreken ervan met mede bestuursleden kwamen wij tot de slotsom, dat het juist goed is, dat de jeugd bij de commissies en het bestuur worden betrokken. Natuurlijk is het voor de continuïteit van de vereniging erg goed, maar daarnaast voelen zij ook veel beter aan wat er onder de jongeren leeft. Deze input kunnen wij in het bestuur goed gebruiken. Immers,meer dan 50% van onze leden zijn leden onder de 18 jaar, dus zijn we uit eindelijk heel blij, dat we een nieuwe jeugdige communicatiecommissie hebben. Het zal wel wat meer begeleiding van ons vragen en hopelijk ook soms op wat meer begrip en commitment van onze leden en dan gaat het goed komen. Daar heb ik goede hoop op.

Met de invulling van de nieuwe communicatie – en activiteiten commissies zijn we in de commissies weer volledig bemand en hier zijn we natuurlijk gewoon erg blij mee. Dat het met het vrijwilligerswerk steeds moelijker wordt om alles ingevuld te krijgen, ervaren we jammer genoeg bij collega verenigingen en ook bij mij is het een terugkerend onderwerp in mijn columns. Ook als ik schrijf, dat we in de commissies volledig bemand zijn, moet ik gelijk denken aan Hans Havelaar, Jeroen Reedijk en Ben Prooy, die naarstig op zoek zijn naar mensen voor de Front Office, leiders van lagere elftallen en scheidsrechters. Dus feitelijk zijn we altijd op zoek om vacatures ingevuld te krijgen om onze vereniging zo optimaal mogelijk te laten draaien.

Daarom heb ik als bijlage bij Van de Voorzitter een column van Rob Jacobs is het AD toegevoegd. . De column van Rob Jacobs stond op 23 oktober in het AD en is nu tegelijk met mijn column op de site geplaatst en kunnen jullie dus zonder veel moeite ook lezen op de NSVV site. Deze column is wat mij betreft onlosmakelijk verbonden met mijn column en verwoord beter dan ik kan verwoorden zoals het vaak door vrijwilligers wordt gevoeld. Zie het niet negatief want dat is niet de bedoeling. Maar probeer het te begrijpen en geef jezelf in gedachten eens wat zelf reflectie. Je zult dan ook begrijpen, waarom wij zoveel energie steken in het project “NSVV zijn wij met zijn allen”. Voetbal is een teamsport en de vereniging zijn wij allemaal: spelers, ouders, kaderleden en supporters.

Dat is ook het verband wat in mijn bijdrage van deze maand zit. De worsteling met tijd om mijn vrijwilligerswerk in te vullen, de blijdschap dat alle commissies weer bezet zijn, de voortdurende zoektocht van kaderleden naar het opvullen van vacatures en het project NSVV zijn wij met z’n allen, die de samenhorigheid van de vereniging moet verhogen om als vereniging een gezonde toekomst te kunnen hebben.

Eigenlijk had ik het hier bij willen houden, maar ik wil jullie toch attenderen om 18 november in je agenda te zetten. Op die dag is de jaarlijkse Wir War, voor het eerst georganiseerd door onze nieuwe activiteiten commissie.  Maar die dag zou NSVV ook periode kampioen kunnen worden  tegen Rozenburg. Voorwaarde is wel, dat de gestaakte wedstrijd tegen Rijnmond Hoogvliet Sport ,met een 0-1 voorsprong als tussenstand,  in winst wordt omgezet.   Deze wedstrijd wordt op dinsdagavond 14 november uitgespeeld en dat weten wij of ons 1e elftal op  zaterdag 18 november voor de periode titel kan gaan. Zou een leuke opsteker zijn, na de degradatie in mei jl. daarom wil ik het jullie toch even onder de aandacht brengen.

Tot volgende maand.

Arie Kruithof    

Bijlage: Afscheidsbrief – Column bij Rob Jacobs

Ik schrok deze week van een afscheidsbrief op de website van Excelsior’20, die is geschreven door Remko Dijkmans, jeugdvoorzitter van de club en al ruim 25 jaar betrokken bij de vereniging in diverse functies. In de brief laat Dijkmans weten per 1 januari 2018 zijn functies als jeugdvoorzitter en voetbalbestuurslid neer te leggen. In mijn ogen is hij een voorbeeld voor velen. Dijkmans komt met de volgende uitleg:

Ik heb er nooit veel moeite mee gehad om mezelf aan te passen, omdat de spelersgroep, de organisatie of zelfs veranderingen in de maatschappij daarom vroegen. Maar de laatste jaren worden er geen veranderingen meer van me gevraagd. Nee, er worden zaken bij me afgedwongen:

  • Mijn kind moet hoger spelen of in ieder geval een kans krijgen.
  • Als ik niet in dat team mag spelen, stop ik ermee.
  • Vrijwilligerswerk, daar heb ik geen tijd voor, laat een ander dat werk lekker doen.
  • Excelsior’20 moet zorgen dat er een trainer voor mijn kind is.
  • Wij willen meer trainingsruimte.
  • Mijn kind heeft recht op een goede trainer.

Meneer Dijkmans stelt dat ouders dit eisen van de club zonder te kijken of dit reeël is, of dat er wordt gekeken naar de haalbaarheid voor de vereniging. Ik moet hem helaas volledig gelijk geven. Steeds meer ouders – ik zeg lang niet alle ouders – stellen hun eigen kinderen centraal. Alles en iedereen moet ten eerste rekening houden met hún wensen, zolang hún kind maar niet de dupe wordt van beslissingen van mensen binnen de voetbalvereniging. Om het even extreem te stellen: hún zoon zou zomaar eens de nieuwe Ronaldo of Messi kunnen zijn en daar moet iedereen voor wijken. De vrijwilligers hebben maar te luisteren naar hún eisen.

Het enige effect dat deze mensen veroorzaken, is dat vrijwilligers als meneer Remko Dijkmans zich genoodzaakt zien om te stoppen, omdat het werk dat zij verrichten alleen nog maar negatieve energie oplevert. Ik neem diep mijn petje af voor deze man en de vele andere mensen die proberen zoveel mogelijk kinderen op een zo’n optimale manier hun hobby te laten uitoefenen.

Ik sluit me volledig aan bij de boodschap waarmee deze jeugdvoorzitter zijn afscheidsbrief afsluit: Pak uw eigen verantwoordelijkheid en werk met elkaar samen! Voetbal is een teamsport en de vereniging zijn wij allemaal: spelers, ouders, kaderleden en supporters.

 

 

DEEL DIT ITEM

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer nieuws