Van de Voorzitter – september 2021

Op 4 september jl. is het nieuwe seizoen dan eindelijk echt los gegaan. Na weken van voorzichtig opstarten, nog lopende vakanties en veel uitgestelde wedstrijden, is de bekercompetitie van start gegaan. Doordat er veel wedstrijden waren en ons 1e elftal pas om 17.00 uur moest voetballen werd het een lange en drukke dag. De grootste ambitie voor dit seizoen is zonder twijfel, dat we het seizoen weer eens normaal kunnen afmaken. Ik zal niet zeggen dat het van levensbelang voor de vereniging is, maar voor het behoud van wat we voor de Corona met elkaar binnen NSVV hebben opgebouwd is het wel essentieel dat de competitie afgewerkt kan worden. Want bij de 1e bestuursvergadering van het nieuwe seizoen hebben wij wel de conclusie getrokken dat de “schwung” er wel weer in moet komen en dat we momenteel zeker niet ‘NSVV ZIJN WE MET Z’N ALLEN’ zijn. Dat is misschien heel logisch na bijna 1,5 jaar stilstand (met een korte onderbreking vorig jaar), maar wel een constatering die hopelijk bij zo veel mogelijk leden goed binnenkomt. Want we zullen er met z’n allen aan moeten werken dat we weer het ritme en de inzet vinden welke we voor de coronacrisis ook hadden.

Ogenschijnlijk lijkt het weer vanouds, maar schijn bedriegt! Want wie in de “keuken” van NSVV kan kijken ziet dat er wel degelijk attentie is geboden binnen de vereniging. Natuurlijk hebben wij gecommuniceerd, dat we blij zijn, dat het ledenaantal van de club is gegroeid, dat we er financieel gezond voor staan en dat in oktober de toplaag van het kunstgrasveld van veld 2 wordt vervangen. Mooie berichten om met je leden te delen. Maar de laatste weken bij de opstart van het nieuwe seizoen bemerken wij een behoorlijke mate van “metaalmoeheid” bij onze vrijwilligers. Daarvoor zijn diverse oorzaken aan te wijzen.

Op de 1e plaats heeft corona natuurlijk haar sporen achtergelaten. Vooral in de kantine zijn er vrijwilligers, die nog niet vergeten zijn, hoe vervelend het werken was in Coronatijd en hoe ondankbaar dat het daarnaast was. In je vrije tijd achter de bar staan, politieagentje moeten spelen omdat men de regels niet op wil volgen. Het heeft haar sporen achtergelaten en een aantal vrijwilligers stellen zich op het standpunt dat de Corona eerst voorbij moet zijn, voordat zij er überhaupt weer over na gaan denken om weer vrijwilligerswerk in de kantine te doen. Leuk dat ik berichtjes krijg van trainers, spelers en leiders dat het weer leuk zou zijn als de kantine weer open zou gaan om weer wat met elkaar te kunnen drinken. Maar dan moeten er wel vrijwilligers zijn die de bardiensten willen draaien!!! En dan heb ik het nog niet over de keuken, want daar is de spoeling helemaal dun.

Met de magere bezetting in de keuken kom ik tot een tweede oorzaak van de passiviteit bij vrijwilligers. In de keuken staan mensen van 65 jaar en ouder die al een aantal weken in het nieuwe seizoen de keukenbezetting vormen. Dat ze het doen, getuigt van een grote mate van loyaliteit voor NSVV. Maar het is eigenlijk een schrijnende situatie. Bij meerdere commissies is hetzelfde probleem zichtbaar: ons vrijwilligersbestand is rap aan het verouderen en dus aan het vergrijzen. De jongere leden hebben schijnbaar geen zin om het over te nemen. Natuurlijk zijn er een aantal jonge leden die veel voor de vereniging doen, maar voor het merendeel is de tendens dat onze bezoekers op donderdag en zaterdag wel steeds jonger worden maar dat ze komen om zich te vermaken en ver weg blijven van het verrichten van vrijwilligerswerk. Deze situatie is niet houdbaar en het is wachten totdat de wal het schip keert.

Een typerende conversatie had ik laatst met een jonge moeder die niet kon begrijpen dat wij er nog niet in waren geslaagd om een trainer en leider voor het elftal van haar kind te vinden. “Daar moet de vereniging toch voor zorgen”. Op mijn vraag, wat de ouders eraan deden om deze vacatures op te vullen, kreeg ik als antwoord dat alle ouders geen voetbalervaring hadden en het dus niet konden oplossen. Vervolgens heb ik haar geantwoord dat zij ook naar het jeugdbestuur hadden kunnen gaan en hadden kunnen aangeven dat ze geen trainingen kunnen verzorgen, maar dat ze wel vervangend vrijwilligerswerk zouden kunnen doen. Dat zou de communicatie met het bestuur een stuk oplossingsgerichter maken. Na dit antwoord van mij, zweeg de jonge moeder en heb ik haar niet meer gehoord.

Een andere reden voor de vacatures is dat vrijwilligers het gedrag van een aantal leden beu worden en niet langer als “sloof” behandeld willen worden. De kledingcommissie is daar een typisch voorbeeld van. De volledige commissie is inmiddels opgestapt omdat het inleveren van de kleding zoveel frustratie oplevert, gemaakte afspraken niet na worden gekomen en er een teringzooi van wordt gemaakt. Als bestuur zitten we nu met een groot probleem dat gedurende het seizoen opgelost moet worden, om nieuwe vrijwilligers voor de kledingcommissie te vinden. Het vinden ervan zal alleen lukken als de regels voor het innemen van kleding worden aangescherpt en er een zero tolerantie is om het nakomen ervan te accepteren. Met deze ontwikkeling in je achterhoofd krijgen we wel voortdurend vragen of wij niet voor meer afsluitbare ruimte kunnen zorgen, zodat ze het eigen aangekochte kleding en trainingsmateriaal hierin kunnen opbergen. In het bestuur hebben we dit verzoek behandeld en begrijpen wij de vraag. Maar als er geen ruimte is, hoe ga je dan het probleem oplossen? Want als je de afsluitbare ruimte voor een elftal beschikbaar stelt, kun je de vraag bij andere elftallen niet negeren. In de bestuursvergadering hebben we de beslissing genomen om te gaan onderzoeken of we op korte termijn hiervoor een oplossing kunnen bieden. Waarschijnlijk is hiervoor wel een investering vereist. Anderzijds zullen we de bal ook terugkaatsen en veel stringentere regels gaan stellen aan het beheer van de kleding en de trainingsmaterialen.

Het gebrek aan respect voor de vrijwilligers is ook op zaterdag zichtbaar bij het negeren, dat je alleen alcohol mag nuttigen op het terras of in de kantine. Ben je ook even van aan het relaxen door na een wedstrijd van ons 1e elftal te kijken, komen er voortdurend leden, die de alcoholische dranken langs het veld willen nuttigen. Het voortdurend aanspreken van deze leden en de antwoorden die je krijgt, dat ze het “even vergeten waren”, maken je soms echt super chagrijnig en zorgt ervoor dat je energielevel tot een nulpunt daalt. Waarom niet meer respect voor onze vrijwilligers, denk je dan!?

In oktober wordt op veld 2 een nieuwe toplaag aangelegd op het kunstgrasveld. Heel leuk natuurlijk, maar hoe gaan we hier mee om op momenten dat ons complex gesloten is? In principe zouden wij graag onze jeugd zoveel mogelijk laten voetballen, maar je weet ook dat, als je dit toestaat, het vroeg of laat gaat escaleren. Diverse malen is er al hondenpoep van het veld geschept. Daarnaast hebben wij jongeren van het veld verwijderddie met badhanddoeken, sigaretten en drinken op de kunstgrasvelden zaten. Dieptepunt is de graffiti die enkele weken geleden op een aantal dug-outs zijn gespoten. De conclusie zou dus moeten zijn dat we het jeugdvoetbal niet toe kunnen staan en we strenger moeten gaan optreden als het sportcomplex gesloten is, omdat het zonder controle vroeg of laat uit de hand loopt. Maar wie gaat het controleren en wie gaat op zondagmiddag weer naar het sportcomplex om de ondankbare taak uit te oefenen om personen (vaak zijn ze nog niet eens lid van onze vereniging) van het complex te verwijderen. Tot nu toe wordt dit door bestuursleden gedaan, maar het is overbodig om te vermelden, hoe zij dit ervaren.

Veel van de gaten wordt momenteel opgevuld door bestuursleden. We zijn in de gelukkige omstandigheid dat we in het bestuur geen vacatures hebben en dat we een relatief groot bestuur hebben. Maar de vaste kern van het bestuur is al lang in functie en denkt ook wel eens na hoe straks de opvolging van de oude garde moet gaan plaatsvinden. De meeste bestuursleden zijn wekelijks tussen de 10 en 20 uur bezig met het hun vrijwilligerswerk. Dat zou veel minder kunnen zijn als het besturen beperkt blijft tot het besturen. Maar de meeste bestuursleden hebben meerdere petten op binnen de vereniging omdat ze nog allerlei “bijbaantjes” binnen de vereniging vervullen. Om nieuw elan binnen de vereniging te krijgen en om de vereniging levend te houden, worden er ieder jaar nieuwe plannen en activiteiten gepland. Maar vaak beperkt zich dat niet tot het bedenken ervan, maar moeten de plannen door dezelfde mensen worden uitgewerkt en zijn zij vaak ook betrokken bij de uitvoering ervan. Natuurlijk krijgen wij goede assistentie en back-up van vrijwilligers, maar de betrokkenheid van de bestuursleden is vaak groot of anders gezegd te groot.

Bovenstaande lijkt een klaagzang, maar is vooral bedoeld om een sense of urgency te creëren binnen de vereniging. Het is bedoeld om alle leden duidelijk te maken, dat de vrijwilligers de kurk zijn waar de vereniging op drijft. Zonder vrijwilligers kan een vereniging niet bestaan. NSVV heeft altijd op vrijwilligers gedraaid zonder mensen te verplichten of sancties op te leggen als ze het niet doen. Dan krijg je de beste inzet voor je vereniging. Sommige leden denken, dat je het lidmaatschap van een vereniging kan vergelijken met een abonnement of een kantine met een horecagelegenheid. Dat is een grote misvatting, want als lid maak je de vereniging met elkaar. Het liefst willen we dat ook zo houden. Natuurlijk zullen, als NSVV weer op volle toeren draait, mensen zich weer beschikbaar stellen als vrijwilliger, maar de huidige situatie vraagt om attentie en aandacht onder alle leden.

Het onderwerp is een topic voor het bestuur om hierin verandering in te gaan aanbrengen, zodat we weer vol trots kunnen zeggen dat we NSVV met z’n allen zijn. We hebben daarom het voornemen om nieuwe informatieavonden te gaan organiseren voor nieuwe leden en/of hun ouders. Daarnaast willen we ook de ouders van de onderbouw en de jongste meiden elftallen uitnodigen. De bedoeling is dat deze informatieavonden worden afgesloten met een grote manifestatie, waarbij het vrijwilligerswerk centraal staat. Als bestuur hebben we dit besluit genomen en gaan we dit verder uitwerken. Het zou mooi zijn als leden en/of ouders zelf het initiatief nemen om ons daarbij te assisteren. Ik ben mij ervan bewust, dat het geen positief verhaal is en zou het dan ook goed vinden als mensen de moeite namen om op deze column te reageren.

Volgende maand beloof ik echt een positiever verhaal, maar dit was even nodig.

Arie Kruithof