Aan: Dennis de Reus en de rest die ik nog ken van de voormalige Net Niet-Selectie.
Ik hoop dat deze flessenpost jullie in goede gezondheid treft. Al vraag ik me af of een van jullie ooit in goede gezondheid is geweest, gezien het feit dat frikadelletjes zout toch wel de boventoon voeren.
Na het schrijven van zelfbenoemde journalist Dennis de Reus, waarbij je duidelijk de schrijfstijl van zijn grote voorbeeld Jasper van E doorheen leest, voelde ik me genoodzaakt te reageren. Niet in de laatste plaats omdat het stuk feitelijke onjuistheden bevat omtrent mijn persoon.
Na mijn lange carrière, waarbij ik diverse selectie elftallen heb doorlopen, zit het allemaal anders. In mijn tijd, toen je nog mocht sliden, beuken en schelden was alles anders. De Net Niet Selectie was nog echt de Net Niet Selectie. Ik noem maar alleen de legendarische linkerflank met die rooie van Dijk, Rocket Ronnie en als gevreesde afmaker Borrel. Op rechts had je Dick “de omlopert” ’t Hoofd en Blackie en als laatste man Kevin “de Sloopkogel” van der Mark. Dat zijn tijden waar ik het nog vaak over heb met mijn hond.
Maar hoe zit het nou echt…
Dennis van Everdingen schetst dat ik op “Isla van der Markarita” mijn dagen zou slijten. Echter ik heb mijn (tijdelijk) teruggetrokken en houd mij op ergens op een Chateau in Frankrijk. (uit privacy overwegingen kan ik niet zeggen dat het Chateau Jaqueline onder Bordeaux is)
Ik ben hier in een rustige omgeving onder de bezielende leiding van gegoede nonnen op Oneliner-retraite. Ik kan je zeggen het bevalt me prima. Ik volg daar diverse masterclasses in de disciplines des levend die mij het meest bevallen.
Iedere ochtend ga ik samen met mij hond om 5 uur op om mijn slidings te verfijnen op een mooi trapveldje. Alhoewel, het ziet er inmiddels meer uit als de akkers van Noordam op een mooie lenteochtend.
Daarna begeef ik me naar de keuken waar ik voor mezelf trakteer op een saucisse au sel. Vervolgens ga ik me opmaken voor de lessen van monseigneur Hélmèr le Congélateur, waarbij we regelmatig de lokale boulevard résidentiel bezoeken en leren behangen. Ik heb er inmiddels de groene band in.
Hierna mogen we iets voor ons zelf doen, ik werk dan aan mijn eerste podcast getiteld “een Sliding heeft ook emotie”. Maar omdat ik nogal een grassprietje-precies ben durf ik het nog niet vrij te geven voor de mainstream media.
Begin van de avond start ik met de wijncursus waarmee ik bij goede afronding Kevinoloog ben.
Tegen het einde van de dag, en daar kijk ik altijd het meest naar uit, krijg ik goochel-les van Dénîse le Géant. Haar beste truc is zeer magisch en duurt jaren voordat je hem beheerst. Het behelst een truc waarbij je van de aardbodem verdwijnt. Hij is genoemd naar de uitvinder en meester van de magie “Reussinni”. Nu heb ruzie met Dénîse omdat ik door dit schrijven mijzelf openbaar maak en dus mijn eerste poging tot een geslaagde Reussinni mislukt is. Sacrebleu.
Ik wil via deze weg ook nog laten weten dat ik niet op vrouwen val…
Dat overleven ze namelijk meestal niet…
Auwrevaar
K. vd M
#leavekevinalone #sacrebleu
