Zo, het seizoen zit erop. Met de nieuwe speelkalender van de KNVB is er nog een weekje extra aan vastgeplakt, maar met de afsluitende familiedag van 23 juni zit het seizoen er definitief op. 7 weken geen verplichtingen op zaterdag is even een heerlijk gevoel. Op 18 augustus start de oefencampagne van het 1e elftal met een uitwedstrijd, maar dat is meestal een ontspannen manier om het wekelijkse ritme weer op te pakken. Voor mijn gevoel start het seizoen weer echt op 1 september. Voor alle duidelijkheid, dat gaat al jaren zo en gedurende de zomerstop smacht ik weer naar het zaterdagmiddag gevoel (dat begint al weer als ik op het strand van Lefkas lig) en beginnen de zaterdagen zonder voetbal mij te vervelen. Maar nu even niet en dat geeft voor even een relaxed gevoel.
Dit relaxte gevoel is ook ingegeven, doordat NSVV met een heel goed gevoel op het afgelopen seizoen kan terug kijken. Dat komt niet alleen door het kampioenschap van het 1e elftal, al denk ik echt dat er sterk verband bestaat tussen sportieve prestaties en het reilen en zeilen binnen een vereniging. Vorig jaar was het andersom. Als je mijn column van vorig jaar erop na zou slaan (wat jullie niet doen), dan kun je lezen dat ik tot de conclusie kwam dat het een understatement was, dat het niet het leukste seizoen was we afsloten. Deze sikkeneurigheid duurde tot aan de voorbereiding, waarna de omslag kwam. Maar vorig seizoen degradeerde we met ons 1e elftal, waren er bijna geen kampioenen en was het op meerdere terreinen niet echt gezellig.
Dit seizoen sluiten we met een zeer goed gevoel af en dat gevoel overheerste niet alleen bij mij, maar bij het gehele bestuur, hetgeen bleek bij de evaluatie van dit seizoen bij de laatste bestuursvergadering. Dan werkt het natuurlijk, dat het 1e elftal kampioen is geworden. Dat geeft de gehele vereniging een positieve impuls. Daarna waren we ook nog tevreden met de ontwikkelingen op de jaarlijkse overschrijvingsgekte. Versterking van de selectie met 3 jeugdspelers uit de eigen gelederen en drie spelers van buiten. Het stoppen van Marco Mann is ongetwijfeld de grootste aderlating, maar een keer houdt het nu eenmaal op en dat geldt ook voor Marco. Dus op 11 augustus start de training en dat zal met een heel ander gevoel gaan dan vorig seizoen. Kampioen blijf je nu eenmaal totdat de eerste competitiewedstrijd weer begint.
Maar niet alleen het kampioenschap zorgde voor het goede gevoel. Het loopt gewoon binnen de vereniging en dat is toch een heel prettige constatering. Sportief gezien is het toch goed om te constateren, dat de verjonging bij de senioren met sportieve aspiraties is ingezet en het 2e elftal echt een opleidingselftal aan het worden is. Na een sterke eindsprint werd nog de nacompetitie gehaald, maar daar werden ze vrij vroeg uitgeschakeld. Niet erg denk ik persoonlijk, het was iets te vroeg. Komend jaar kan de lat wel wat hoger gelegd worden en kan gedacht worden aan promotiedoelstellingen.
Er komt de komende jaren zoveel talent met sportieve aspiraties naar de senioren, dat succesvol het initiatief is ondernomen om het 3e elftal nieuw elan in te blazen. Er moet in de zomerstop nog echt wel wat gebeuren maar, de “verbouwing” is nog niet klaar. Maar de wil is er bij spelers, technische staf en technische commissie aanwezig om er echt wat van te gaan maken.
Ook de jeugd heeft naar onze mening weer stappen gemaakt. Sportief gezien wist geen standaard elftal de stap naar de hoofdklasse te maken. Dat is wel onze doelstelling met onze jeugdelftallen en die hebben we niet gehaald, daar moeten we eerlijk over zijn. Maar qua structuur zijn er naar onze mening hele goede stappen gezet. Dat niet alleen de standaardelftallen maar ook de 2e elftallen gediplomeerde trainers krijgen is een belangrijke stap voorwaarts. Het jeugdbestuur wordt echt zichtbaar en dat is belangrijk voor de aanspreekbaarheid en het nemen van de verantwoordelijkheid, maar dan wel op en totaal andere manier dan vroeger. Minder operationeel en meer besturen/ leiding geven aan de jeugd tak van onze vereniging. Ondanks vele discussies hierover (intern en extern) blijft onze club interessant voor instroom van talentvolle voetballers van buitenaf. Willen wij als NSVV stappen zetten naar de hoofdklasse, dan is dit gewoon een noodzakelijk proces. Niet alleen sportief, maar ook om goed te kunnen inspelen op de vergrijzing in de Hoeksche Waard en het daaruit voortvloeiende saneringsproces onder de voetbalclubs. In het nieuwe beleidsplan wordt hier vooral op gefocust en daarover kunnen we komend jaar nog eens goed met elkaar in discussie gaan.
Ook bij de dames is er positief nieuws te melden. Voor het eerst, hadden we een meisjesteam, dat erin slaagde kampioen te worden. Daarnaast wonnen ze op de slotdag van het seizoen ook nog de titel op het Hoeksche Waard toernooi. Ik denk, dat dit team met haar enthousiaste trainers de basis kunnen vormen voor het damesvoetbal in de komende jaren bij NSVV. Ook krijgt het 1e team het komende seizoen eindelijk gestalte, doordat ze met 2 nieuwe trainers aan de competitie gaan deelnemen. De aanwas van nieuwe leden verloopt helaas minder voorspoedig. Dat is een tendens die ook bij andere verenigingen waarneembaar is, maar wel echt een aandachtspunt is.
Maar met de vereniging gaat het dus in de volle breedte goed. De vereniging is het fundament van de vereniging en naar mijn mening een absolute voorwaarde om überhaupt sportieve aspiraties te kunnen nastreven. Belangrijk is, dat wij genoeg vrijwilligers hebben om NSVV continuïteit te geven en ambities te houden. Onze noodoproep op diverse manieren om nieuw kantine personeel heeft zin gehad. Er zijn gelukkig een aantal nieuwe aanmeldingen binnengekomen, waardoor de structuur om te werken met enthousiaste vrijwilligers en niet met betaalde krachten gelukkig, echt gelukkig doorgezet kan worden.
Binnen het bestuur en de commissies zijn er geen vacatures en dat is een zin, die vele voorzitters van amateurverenigingen niet kunnen schrijven in hun evaluatie (en vooruitblik ) van het afgelopen jaar. Daar moeten we trots op zijn en zeker niet op onze lauweren gaan rusten, want als geen ander weten we, dat het met voetbal zo om kan slaan. Is er dan helemaal geen plaats meer voor nieuwe vrijwilligers? Natuurlijk, altijd. Ruimte is er zeker bij het front office voor gastvrouwen, omdat daar nu met een te kleine bezetting wordt gewerkt. Daarnaast blijft het vinden van nieuwe scheidsrechters een zorgelijk aandachtspunt. Er voor zorgen, dat er een iedere zaterdag voldoende scheidsrechters zijn is echt een zorgenkindje en was dat al, maar het lijkt erger te worden. In de zomerstop moeten we eens nadenken of wij het eens niet over een andere boeg moeten gaan gooien qua opleiding en structuur.
Financieel gaat het erg goed met de vereniging. Je kunt nog zoveel aspiraties hebben, maar als er geen geld is, dan houdt alles op. Maar vooral qua kantineomzet en sponsorgelden gaan we alle records verbreken en in ieder geval ruim boven de begroting eindigen. Mij wordt nog wel eens verweten, dat ik als voorzitter teveel op de centjes let. Maar NSVV is qua organisatie, weliswaar met vrijwilligers, een bedrijf die alleen goed kan functioneren met een gezonde financiële huishouding. Daarom is het goed , dat we voorzieningen kunnen treffen, omdat we het onderhoud in eigen beheer hebben en voor de toekomst, waar ook hier kunnen er mindere tijden komen.
Natuurlijk zijn er nog wensen/andachtspunten voor het nieuwe seizoen. De terugloop bij de jeugd baart mij het meeste zorgen. Niet alleen bij de meisjes, zoals ik al eerder meldde, maar ook bij de jongens zullen we hier actief aan het werk mee moeten gaan. Dat is momenteel echt het belangrijkste zorgenpunt, dat in het nieuwe seizoen opgepakt moet worden.
Maar nu eerst even genieten van de zomerstop. Ook tijdens de zomerstop gaat de vereniging echt door, maar wel op een lagere frequentie en met veel minder gebondenheid. Ik hoop, dat iedereen de zomerstop goed doorkomt en dat we eind augustus weer met nieuw elan aan het seizoen 2018-2019 kunnen beginnen.
Arie Kruithof
Eén reactie
Zonde dat jullie in zuid zitten met 1e