“En NSVV 1 is kampioen.”
Na spannende weken, die begonnen na de nederlaag tegen VV RCS, was het afgelopen zaterdag 20 mei eindelijk officieel. NSVV keert na bijna 20 jaar (ik ben niet helemaal zeker van dit aantal jaren) terug in de 1e klasse.
Ik heb het in mijn column niet meer zo vaak als vroeger over de prestaties van het 1e elftal. Alleen in uitzonderlijke gevallen wil ik er nog wel aandacht aan besteden. Dit is nu het geval. Een prachtige prestatie temeer omdat het elftal zichzelf al in het begin van de competitie tot titelkandidaat had benoemd. Tijdens het trainingskamp werd het (tot ergernis van mij) ook voortdurend hardop en luid uitgesproken. Mijn reactie met het aanhalen van de woorden van Joop Zoetemelk “Parijs is nog ver” hielpen niet. Ze waren vastbesloten om kampioen te worden.
In de wedstrijden tegen DBGC (prachtige wedstrijd van twee kanten) en de kraker tegen Zuidland (wedstrijd eindigde 40 minuten later dan gepland) werd het kampioenschap al officieus binnengehaald. Na afgelopen zaterdag is het officieel. Eindelijk weer 1e-klasser.
In de beschouwingen over het kampioenschap werd zowel binnen NSVV als in media gesproken dat het qua sportieve ambities een beleidsdoelstelling was om weer 1e-klasser te worden. Dit vraagt toch om enige toelichting. Binnen het bestuur en de Technische Commissie (TC) wordt daar lichtverschillend over gedacht. De ene groep (met Bas Snijders als voortrekker) vindt het een doel op zich om 1e-klasser te zijn. Een club als NSVV moet met een goede jeugdopleiding de uitstraling hebben om ook interessant te zijn voor spelers van buitenaf. Op die manier toon je de ambitie om als een vaste en volwaardige 1e– klasser te worden gezien.
Een andere groep (met mij als voornaamste woordvoerder) vindt dat NSVV als doelstelling moet hebben een stabiele 2e-klasser te zijn, met daarnaast de ambitie om ook wel eens 1e klasse na te streven. Belangrijke voorwaarde hierbij is dat het spelerspotentieel hiervoor binnen de club aanwezig is. Ons beleid heeft heel maar dan ook heel veel breed gedragen ondersteuning binnen de vereniging om met een herkenbaar 1e elftal te spelen. Natuurlijk zal hierbij wel eens aanvulling van spelers van andere verenigingen noodzakelijk zijn. Er zijn altijd plaatsten in de selectie, die niet goed vanuit de eigen vereniging ingevuld kunnen worden. Voorwaarde hierbij is wel dat die spelers passen binnen het profiel van onze club en dat zij zich voor langere tijd aan onze club willen verbinden. Een goed voorbeeld hiervan vind ik Jessey Fortes. Toch zal het verloop bij deze jongens van buitenaf vaak groter zijn, iets dat je zult moeten accepteren. Dit is niet erg, zolang je altijd maar op de grote kern van eigen jongens van de club kan terugvallen.
Het gehele festijn van de afgelopen weken was in 1 woord geweldig. Ik heb na het behaalde kampioenschap zoveel reacties gehad! “Dit is NSVV op zijn best” en “Dit kan alleen maar bij NSVV zo worden gevierd” zijn hier voorbeelden van. Lichtelijk chauvinistisch waarschijnlijk wel, maar het geeft wel twee dingen heel goed aan.
De sportieve ambities zijn keihard nodig zijn om een vereniging vitaal en levendig te houden. Sommige leden vinden de extra aandacht die het 1e elftal krijgt in geld en aandacht wel eens overdreven. Zouden niet alle elftallen gelijk behandeld moeten worden stellen zij. Zonder sportieve ambities had ik het als voorzitter niet zo lang vol gehouden en met mij denk ik vele vrijwilligers. Een 1e elftal is toch een uithangbord en een visitekaartje van de vereniging. De laatste weken hebben laten zien hoe belangrijk sportieve ambities voor een club zijn.
Als bestuur hebben wij wel de zorgplicht om de sportieve ambities en het zijn van een “echte” vereniging hand in hand met elkaar op te laten lopen. Hoe hoger de sportieve ambities, hoe moeilijker dat het is om het verenigingsgevoel hiermee gelijke tred te laten houden. Bij grote verenigingen in bijvoorbeeld de 2e en 3e divisies lijkt dit te lukken. Echter, dit zijn eigenlijk geen amateurclubs meer, maar meer semiprofclubs en niet meer vergelijkbaar met clubs als NSVV. Veel verenigingen vergelijkbaar met NSVV en kleiner hebben zich daarin al vergaloppeerd door toedoen van megalomane bestuurders of te invloedrijke sponsors en zijn er zelfs kopje onder door gegaan.
Daarom wil ik ook nadrukkelijk aangeven dat alle activiteiten rondom het 1e elftal de afgelopen weken alleen maar zo UITZONDERLIJK konden zijn door de inzet van vele vrijwilligers. Hierbij moet met name de activiteitencommissie en het kantine personeel worden genoemd. De belangeloze inzet van deze mensen om er een geweldig festijn van te maken bewijst dat we er als bestuur en vereniging nog steeds in slagen om een echte vereniging te zijn. Hierbij is de combinatie van het zijn van een echte vereniging die ook sportieve ambities nastreeft duidelijk naar voren gekomen. Daar hebben wij als bestuur een ontzettend goed gevoel bij.
Omdat wij oog hebben voor de gehele vereniging past het om te vermelden dat naast het 1e elftal ook het 2e elftal kampioen is geworden. Dit elftal met beloftes voor de toekomst hadden het na de winterstop niet gemakkelijk. Een trainerswissel, waarbij het stokje werd overgenomen door onze clubtrainers Ton en Bas, pakte gelukkig voor het elftal goed uit. Ook dit elftal gaat volgend jaar in de reserve 1e klasse spelen.
Daarnaast werd op het recreatieve niveau ook enkele kampioenschappen behaald zoals door het 6e elftal en de JO23-1. Dit lijkt misschien minder belangrijk maar vroeger heb ik als speler van een recreatief elftal ervaren hoe belangrijk een kampioenschap kan zijn voor een groep. Ook bij de jeugd zijn er diverse elftallen die al kampioen zijn (JO11-1, JO17-1 en JO19-2) of in de komende weken nog worden. Tijdens de familiedag zullen alle kampioenselftallen de jeugdelftallen gehuldigd worden. Ik krijg het die dag nog druk!
De sfeer en prestaties binnen de vereniging hebben ervoor gezorgd dat ik nu eens een hele positieve column kon schrijven. Mogen er nog vele positieve columns volgen.
Tot volgende maand met dan alweer de laatste column van het seizoen.
Arie Kruithof
