De volgende ochtend was het ontbijt een uurtje later, wat voor velen zeer welkom was. Het uitgaansleven in Malaga kende geen restricties qua sluitingstijden, wat in vergelijking met de avondklok en lockdown in Nederland een verschil van dag en nacht was.
Met het oog op de planning voor het vervolg van de dag werd er goed ontbeten. Er stonden namelijk sportactiviteiten op het strand op het programma. Op de Spaanse stranden is het in deze regio bijna standaard dat er her en der doelen en volleybalnetten staan. Van die laatste werd als eerst gebruik gemaakt, nadat er op het oog in het zand wat lijnen uitgezet waren. Het voetvolleyen ging niet van harte, waardoor er vrij snel overgestapt werd op beachsoccer. Al snel waren er twee teams gemaakt en werd de partijvorm gestart. Na ook hier een wat moeizaam begin, kwam de gewenning er langzaam in en werd het zelfs nog een zeer interessant potje. De uitdrukking “stoppen op het hoogtepunt” was zeer passend, na een aantal goals die je alleen op de Braziliaanse stranden zou verwachten. Het enige mogelijke wat hierop volgde was een gezamenlijke duik in de zee, die toch behoorlijk koud bleek te zijn. Het mag dan wel de Spaanse zonovergoten kust zijn, maar het blijft toch pas 8 januari.
Gelukkig was de temperatuur buiten inmiddels gestegen naar zo’n 15°C, wat de korte wandeling naar het hotel wat aangenamer maakte. Eenmaal weer aangeschoven voor de lunch na een warme douche, werd de planning voor de middag iets aangepast. Er stond oorspronkelijk een fietstocht in het vooruitzicht, maar gezien het ontbreken van enige vorm van fietspaden en het discutabele rijgedrag van menig Spanjaard, werd er besloten om er een wandeltocht van te maken.
Deze wandeling had tijdens de lunch ook al een soort van eindbestemming gekregen, na het ontdekken van een kabelbaan in de omgeving. Na een wandeling van ruim een half uur door het centrum van Benalmádena, werd de entree van de kabelbaan bereikt. Nadat we allemaal in het bezit waren van een geldig ticket, werden de ietwat krappe en wiebelende gondels met groepen van vier gevuld om de reis naar het hoogste punt van de Cima Calamorro te vervolgen.
Onderweg werd op een steile rots zelfs nog een stuntende berggeit waargenomen en boven aangekomen was het uitzicht meer dan prachtig, vooral gezien het heldere weer. Alleen was het einde van de kabelbaan niet direct het hoogste punt, hiervoor moest nog een kleine pittige klim gemaakt worden. Maar deze was zeker de moeite waard.
De avond zou na het diner gevuld worden met een voetbalquiz. Deze was voorafgaand aan het trainingskamp al in elkaar gezet door Leslie, die er tot zijn spijt dit weekend zelf niet bij kon zijn. Pascal nam de presentatie van de quiz daarom op zich, nadat alle telefoons ingenomen waren. Het bleek een lastige quiz met wederom een hoog Liverpool gehalte, die een grote verliezer en een nipte winnaar kende. Na een hertelling kwamen Randy en Dave als winnaars uit de bus.
Deze avond zou er in het hotel worden gebleven in verband met de geplande wedstrijden tegen SC Botlek en vv Smerdiek uit Sint Maartensdijk de volgende ochtend.
Vandaag was de wedstrijddag van het trainingskamp, toch altijd een onderdeel wat serieus aangepakt dient te worden. De tenues werden tevoorschijn getoverd en iedereen verscheen na het ontbijt volledig aangekleed buiten voor de ingang van het hotel. Een aantal jongens konden eerst nog bij onze verzorgster op bezoek voor een preventieve behandeling. Hoewel Tycho niet degene was die van de boerderij komt, lachte hij wel als de welbekende boer met kiespijn tijdens de massage van Jannie, die hier stiekem toch wel wat plezier aan beleefde.
Buiten wachtte wederom de bus, om ons naar het sportcomplex van Cartama in Malaga te brengen. Dit kunstgrasveld was gelukkig al een stuk beter dan het veld waar vrijdagochtend op getraind was. We zouden na een warming-up om 11:15u allereerst aantreden tegen SC Botlek. Deze wedstrijd werd uiteindelijk met 2-1 gewonnen. Het was maar goed dat de Spaanse scheidsrechter in een goede bui was, want de debuterende Bauke had eigenlijk al niet meer op het veld mogen staan na een eerdere overtreding, maar toch was het juist hij die de 1-0 op zijn naam schreef na goed doorzetten op de rechterkant. Na de rust van de in totaal 45 minuten durende wedstrijd, wist SC Botlek de stand weer gelijk te trekken. Hierna werd er door NSVV wat meer druk naar voren gezet, wat resulteerde in de 2-1. Deze goal viel uit een corner die door iedereen gemist werd en op de punt van de “vijf meter” voor de voeten van Rick Wijnbeek viel. Die had zelfs nog de tijd om aan te nemen voordat hij de bal in de korte hoek schoot. Hiermee kwam de overwinning niet meer in de problemen
Na een kwartiertje pauze volgde de wedstrijd tegen vv Smerdiek, welke ook weer zo’n 45 minuten zou duren. Direct na het startsignaal bleek dat deze tegenstander een stuk beter was, maar toch werden er zowaar wat kansen gecreëerd. De ruststand van 0-0 was dan ook eigenlijk een kleine teleurstelling. De tweede helft bleek vv Smerdiek de krachten gespaard te hebben en werd er door vakkundig counteren een 0-3 einduitslag op het bord genoteerd.
Al met al een goede 90 minuten gevoetbald bij temperaturen waar ze in Nederland jaloers op zouden zijn. Na de welkome flesjes drinken nog een korte nabespreking, waarbij de trainer erachter kwam dat niet alle geur- en kleurloze vloeistoffen ook daadwerkelijk water zijn. Gelukkig kon hij de grap waarderen.
Eenmaal weer aangekomen in het hotel kon er na het opfrissen, rond 14:30u van een late lunch genoten worden, waarna de rest van de middag naar vrije wil kon worden ingevuld. Zo werd er nog een kaartje gelegd, hier en daar werd wat slaaptekort ingehaald en werd er zelfs door een enkeling een duik genomen in het ijskoude buitenzwembad.
Op onze laatste avond in Spanje is er niet in het hotel gedineerd, de meesten waren de patat en pasta een beetje beu. Zodoende is er op initiatief van een aantal spelers door Berto gereserveerd in een Argentijns grill & steak restaurant in de buurt. Althans, het was zo’n 2,4 km lopen naar ANGUS Torrequebrada, maar dat was het zeker waard. Een gezellig etablissement met onder meer op de menukaart de “challenge” van 1 kilo biefstuk met 1 liter bier, waar overigens niemand zich aan heeft gewaagd. Wel kregen we allemaal een heerlijk stuk vlees voorgeschoteld en als afsluiting uiteraard de bijbehorende huisgemaakt limoncello’s. Nog een klein verjaardagstaartje voor de trainer, als goedmakertje voor de grap van eerder die dag. Deze heeft meteen aan het thuisfront laten weten dat hij nog een extra keer jarig was, maar een cadeautje bij thuiskomst zat er niet in.
Al met al een zeer fijne afsluiting van een geslaagd trainingskamp.
Maandagochtend rond 9:00u voor de laatste keer in de ontbijtzaal, voordat de koffers gepakt moesten worden en de reis naar huis aanstaande was. Hier en daar was er het mysterie van de verdwenen kledij, maar vreemd genoeg niet door de wanorde die men zou verwachten op een kamer van jonge jongens na een lang weekend weg. De wind was die nacht namelijk behoorlijk aangewakkerd en had diverse kledingstukken van de balkons op zeven hoog naar onbekende locaties doen verplaatsen.
Toen ook de ballen opnieuw weer helemaal leeggelopen waren en iedereen uitgecheckt was, bracht een touringcar ons nog eenmaal naar Malaga. Tijdens de busreis werd ondertussen al wel bekend dat de opgegeven vlucht een uur later zou vertrekken. Op het vliegveld duurde het inchecken behoorlijk lang, bleek het vluchtnummer onjuist en leken twee spelers heel even niet op de passagierslijst te staan, maar uiteindelijk zaten we allemaal in het toestel wat tenslotte toch op de oorspronkelijk opgegeven tijd vertrok en ons ruim een kwartier voor verwachte aankomst op Nederlandse bodem zette.
