Op deze ijskoude regenachtige zaterdagochtend hebben we het ‘geluk’ om wel te mogen spelen op ons kunstgras tegen Poortugaal. De allereerste oefenwedstrijd troffen wij elkaar al en toen zagen we een bloedeloze 0-0.
Dat scorebordjournalistiek niet altijd wat zegt, dat bleek vandaag maar weer eens.
Waar wij vorige Slikkerveer met 4-0 oprolden (waar het wel 6-0 had kunnen worden) speelde Poortugaal eerder dit seizoen met pijn en moeite 3-3 tegen hen.
Na 10 minuten is het voor mij al duidelijk, dit gaat een lastig ochtendje worden.
Wij lijken op bevroren konijntjes terwijl Poortugaal met vuur en passie speelt.
Het wordt dan ook 0-1 uit een corner als wij nog staan te slapen en hun geheel vrijstaande speler bij de 2e paal de bal in kan schieten.
En waar Poortugaal fris en fruitig speelt zijn wij overal een stap te laat en spelen we vrije ballen in de tegenstander zijn voeten.
De 2e helft is niet heel anders. Toch lijkt er een sprankje hoop te komen als Simon net na rust alleen op de keeper af mag gaan, maar helaas lukt ook dit niet en is er van een kanteling geen sprake. Poortugaal valt aan en wij verdedigen en zijn totaal niet in staat een vuist te maken. En zo valt de terechte 0-2 en mogen we nog van geluk spreken dat er geen 3e of 4e tegengoal komt.
Een wedstrijd uit de categorie “gauw vergeten”……
