Geschreven door Dennis de Reus
Al jarenlang behoren de hobby’s, wedstrijdrituelen, tradities, merk wasverzachter… zeg maar de in en outs van NSVV4 tot één van de best bewaarde geheimen op deze nederige creatie der goden die wij aarde noemen. Mannen die het veld behandelen als een fluwelen doek die hun paradijs herbergt en zelfs na een sprint van Maarten, met het geluid van Zeus zijn hamer, niet word blootgesteld.
Een verwekking die spreekt tot de verbeelding. Tibetaanse monniken zouden naar verluid, talloze ademende dieren hebben geofferd om een antwoord los te weken van de lippen der scheppers. De gelovigen van Kanyemba, een dorpje gelegen in het Noorden van Zimbabwe, hebben op hun beurt van een gedachtengang een zekerheidje weten te maken. Vanwege het tijdverschil moeten zij het van videoband hebben, kleurloze videobanden die niet alleen hun plaggenhut verlichten,maar ook hun gesteldheid. Maar na een vergadering rond een totempaal van levende buidelratten en een krans van kunstgras, dat verkregen was door de held van het dorp… een krijger die in eenzaamheid vertrok richting hun Mekka maar niet verder kwam dan Kees zijn achtertuin en nu door het leven gaat als badmeester Rutsel, wisten zij het zeker.
ZIJ, het 4e, waren voortgekomen uit een emulsie van lichamelijke vloeistoffen van Pele, Maradonna, Vinnie Jones, Tony Adams en Patrick “Patje” Pothuizen. Gedragen en verzameld, na een warm onderonsje in het Campanile hotel in Den Bosch, door de heilige maagd Ria.En na de baring had Ria 
haar net niet selectie ten vondeling gelegd om de opvoeding aan derden over te laten, want voor je het weet ben je de snollebol van het dorp… ze wilde immers nog wel gewoon fatsoenlijk naar de Edel kunnen. Nu de mythe voor de Kanyembanen voor 99 procent was opgelost,was er nog die ene onverklaarbare procent die zijn gestalte vond in de vorm van Dave van Brakel. Maar na een religieuze ceremonie waar Dikembe een visioen kreeg en al trillend en zwetend temidden van zijn mede dorpsbewoners de naam Henk bleef herhalen, werd al snel duidelijk dat Henk Hagoort zijn aanwezigheid had laten gelden toen hij tijdens een busreis het Campanile hotel te Den Bosch aandeed. Dave van Brakel staat vanaf die tijd bekend,in het Noorden van Zimbabwe, als het voorvochtwonder van Ria en Henk.
Dit alles was om een beeld te scheppen over de invloed die NSVV4 kan hebben in onderontwikkelde gebieden zoals Tibet, Kanyemba, Den Bosch en vooruit… Piershil. Je kunt rustig zeggen dat wanneer je je op miraculeuze wijze in dit gezelschap mag verkeren, het leven geen foute wending meer betreft. De net niet selectie geeft mensen hoop die zich laat vertalen in een drang om te leven, alles wordt gevuld met een functie wanneer je in een situatie staat en je jezelf afvraagd… “Wat zou Jafeth doen?”,om maar een voorbeeld te noemen. Maar zelfs de sterkste compagnie verliest weleens zijn troefen en keert terug naar zijn basis voor vervangers die in opperste staat van paraatheid niet meer kunnen doen dan wachten…
Het was een dag in het hart van de Hollandse winter, neerslag met een identiteitscrisis die zich als sneeuwvlok liet samensmelten met een stoeptegel naar keuze, om vloeibaar zijn leven te gaan leiden. De wind bespeelde de takken van een chaotische rij bomen als een onverwoordbaar instrument dat zijn geluid liet verdwijnen richting Strijensas. De dakpannen voelden nattigheid, maar glommen juist nu als nooit tevoren. Er was geen reden de druppels naar beneden te laten vallen alsof zij huilden om hun blootstelling. Want onder deze aquarel der natuur begaf zich warmte, gecreëerd door affectie en daden.
Terwijl de ramen hun helderheid verborgen hielden, smeerde een vader zijn boterhammen met Cervelaat en het geluid van de regen werd onderbroken door knappende belletjes in de erwtensoep die zich achter hem op liet warmen. Brandende kaarsjes fonkelden door een zuchtje wind dat voortkwam uit een sluitende toiletdeur,waar dochterlief zojuist had zitten kakken. En waar zij bijna over struikelde,was haar broer Leslie Snel. Leslie zat te spelen op de grond met zijn NSVV4 poppetjes. Hij hoefde alleen de Tiraan nog maar, daar moest hij nog voor sparen want die was 2x zo duur. Les had een heel speelveldje gemaakt met kleine reclamebordjes van Veldboeket en Winners. Doeltjes gemaakt van satéprikkers en een mandarijnennetje brachten het speelveld in harmonie. Bij opkomst van de poppetjes startte hij de begeleiding in geluid, doormiddel van het welbekende Champignons League deuntje te fluiten met zijn voorhuid. Zijn verbeelding bracht hem naar een kolkend veld 2 die hij doormiddel van gehijg om een uitzinnig publiek na te bootsen, tot leven bracht. De wedstrijd kon beginnen…
De tegenstander was FC Binnenmaas. De ongeslagen nummer 1 van de 4e reserve platte kar klasse. En zoals iedere jongensdroom die voor het oprapen ligt, had hij zichzelf op het doel gezet. Hij had zelfs als waterzak willen dienen om maar te kunnen zeggen dat hij de mannen van het 4e van dichtbij had meegemaakt.
Hij liet het 4e sterk beginnen met een foute terugspeelbal die onderschept werd door de ervaren spits Dennis… die de bal niet genoeg onder controle krijgt en een verdediger zijn poging ziet tegenhouden. Het regent kleine kansen voor de net niet selectie en Leslie hijgt nog harder om het publiek achter zijn idolen te krijgen. Maar bij gebrek aan spanning in zijn leven, laat hij FC Binnenmaas een vijftal doelpunten maken. De poppetjes hangen naar beneden en nemen met de staart tussen de benen plaats onder de stoel van de eethoek, die als kleedkamer fungeert. Aldaar schreeuwt hij ons toe,terwijl zijn vader alvast het nummer van het GGZ voor hem opzoekt.
De 2e helft laat Les een gemotiveerder 4e aantreden en ze knokken zichzelf terug door wereldgoals van Kees en Dennis. De stand is 5-4 en NSVV is in volle aanval op jacht naar misschien een gestolen overwinning. Maar dan… de telefoon gaat en vader bekijkt de nummerherkenning…
“Het is een geheim nummer Les” mompelt vader en pakt met een dramatische vertraging de telefoon op.
“Met vader Snel..” fluisterd hij hakkelend.
“Met Kees..de kapitein van NSVV4, luister ik heb geen tijd voor uw verschrokken reactie,is Leslie in de buurt?”
“Lllllleesss het uh is uh voor jou..”.
Les laat zijn poppetjes vallen en ziet aan zijn vaders blik dat het menens is.
“Haaalllo met Leslie?”
“Haaaaai Les met Kees, één van jouw idolen… ik draag een zonnebril tijdens het bellen by the way. Maar wij spelen morgen om 12 uur tegen Binnenmaas, je gaat keepen… ik zie je dan.”
En dat was… het geluid van een dode telefoonlijn bracht hem terug naar de realiteit. Zijn vader en Les hadden voor het besef ruim 5 minuten oogcontact nodig, voordat Les realiseerde en hardop sprak “ik mag keepen bij het 4e.” Een situatie die je als vader niet terug zal vinden in welk opvoedboek dan ook. Het enige wat je kunt zeggen tegen je zoon is “eet je erwtensoep op en pak iedere minuut rust die er is.”
En zo het geschiedde… Leslie kroop onder de wol, heerlijk toegestopt en zijn oogjes gesloten. Met een ferme grijns op zijn gezicht vertrok hij naar droomland en besefte zich dat hij morgen een sigaretje zou roken met onder andere zijn idool Kees, Erwin de beroemde propeller zou zien doen, Kevin zijn oneliner mogen ontvangen en misschien wel een gesigneerd blikje baco mee mocht nemen. En natuurlijk Dennis zien gabberen. Snel slapen… des te sneller is het morgen.
Doei negers
